του Νίκου Καραβέλου
''ΕΠΙΦΑΝΙΑ: Ανήκω στη μοναδική αριστοκρατία που μπορεί να κυβερνά αυτό τον κόσμο.
ΓΙΑΤΡΟΣ: Δηλαδή την πλουτοκρατία;
ΕΠΙΦΑΝΙΑ: Έστω.
ΓΙΑΤΡΟΣ: Δυστυχώς, αυτή είναι μια αρρώστια την οποία δεν είμαι σε θέση να θεραπεύσω. Η μόνη θεραπεία είναι η επανάσταση! Δυστυχώς, δεν μπορώ να κάνω τίποτε για εσάς."
Ο διάλογος βρίσκεται στην κωμωδία του Μεγάλου Ιρλανδού, θεατρικού συγγραφέα Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω, ( George Bernard Shaw, 26 /7/ 1856 -2/11/1950) με τον χαρακτηριστικό τίτλο "Η εκατομμυριούχος".
Την έγραψε εν μέσω της οικονομικής κρίσης. Κι όταν λέμε κρίσης δεν μιλάμε απρόσωπα για κάτι σαν τον τυφώνα, την νεροποντή ή το χαλάζι αλλά για κάτι πολύ προσωπικό, όπως η βίαιη αναδιανομή του πλούτου, και επί το ακριβέστερο, η λεηλασία των φτωχών από τους πλούσιους.
Η κεντρική ιδέα είναι ότι η πλουσιότερη γυναίκα της γης αναζητεί σύζυγο, που πρέπει να καλύπτει τις προϋποθέσεις που της είχε τάξει ο πατέρας της, προκειμένου να λάβει την εξωφρενικής αξίας προίκα της.
Το όνομά της , Επιφάνια Σατράπη ντι Πάρεργα, το γένος Μιλλιόνι (τα ονόματα καθόλου τυχαία).
Η κυρία έχει την άποψη πως ο πλούτος δεν είναι απόρροια του κυνισμού, της αρπακτικότητας, της συνειδητής επιθετικότητας, της εκμετάλλευσης των φτωχών, κοντολογίς του ταξικού διαφορισμού, αλλά ότι είναι αποτέλεσμα της ικανότητας, της επιχειρηματικότητας, της δυνατότητας να ενεργείς υπό το πρίσμα της "υγιούς" πλουτοκρατικής αντίληψης.
Ο διάλογος, λοιπόν, μέρος του οποίου αναφέραμε, είναι η αντιπαράθεση της κυρίας αυτής με ένα ιδεαλιστή-ιδεολόγο γιατρό, που απαξιώνει το χρήμα. Σπουδαίο το μήνυμα του συγγραφέα, μέσα από τα χείλη του γιατρού, πως ο πλούτος είναι ασθένεια, βαριά αρρώστια που γιατρεύεται μόνο με την Επανάσταση!
Επανάσταση, λοιπόν! Την υποδεικνύει από τον καιρό του ο Άγγλος πολιτικός και πρωθυπουργός, Βενιαμίν Ντισραέλι (Benjamin Disraeli, 21/ 12/ 1804 - 19/4/ 1881 ), που έλεγε πως μόνο δύο έθνη δεν θα συνάψουν ειρήνη ποτέ και αμείλικτος ανάμεσά τους θα μαίνεται πόλεμος: Το έθνος... των πλουσίων και το έθνος των φτωχών! Γιατί τα δύο αυτά αντίπαλα έθνη τα χωρίζει το αίμα, αφού τα διαιρεί το χρήμα.
Ο Μπέρναρντ Σω το λέει ωραία: "Μην χάνετε τον καιρό σας με κοινωνικές έρευνες. Αυτό που νοιάζει τον φτωχό είναι η φτώχεια του. Αυτό που νοιάζει τον πλούσιο... δεν μας ενδιαφέρει".
θα ρωτήσει κάποιος: Μα είναι νοητό στις μέρες μας να μιλάμε για επανάσταση; Τώρα που όλες οι επαναστάσεις έχουν σβήσει;
Ας αφήσουμε να απαντήσει πάλι ο μεγάλος "κυνικός" μας Ιρλανδός:
"Μερικοί σκέπτονται τα πράγματα όπως είναι και ρωτούν: "γιατί;" Εγώ τα ονειρεύομαι όπως θα ήθελα να είναι και ρωτάω: "γιατί όχι;"
