Οι κοτζαμπάσηδες του σήμερα... (Γιώργος Τζεδάκις)

Αρθρογραφία 23 Οκτωβρίου 2020

Από  Γιώργος Τζεδάκις

  • Κι ενώ ετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση, οι κυβερνώντες θυμίζουν τους κοτζαμπάσηδες του 1821.
  • Όπως εκείνοι δεν ήθελαν να ξεσηκωθούν εναντίον των Οθωμανών, έτσι κι αυτοί δεν θέλουν ν’ αντιδράσουν στις τουρκικές προκλήσεις και απειλές.
  • Κι αν οι κοτζαμπάσηδες δεν ήθελαν να χάσουν τη βολή τους, αφού μια χαρά περνούσαν επί τουρκοκρατίας, οι κυβερνώντες, απλά, φοβούνται.
  • Φοβούνται να παρακούσουν τις εντολές των ξένων δυνάμεων.
  • Φοβούνται να ηγηθούν, γνωρίζοντας, προφανώς, πως δεν μπορούν.
  • Φοβούνται τη μάχη, διότι δεν έχουν μάθει να μάχονται.
  • Φοβούνται την επόμενη μέρα, που μπορεί να τους βρει αλλού.
  • Κι όσο αυτοί φοβούνται, τόσο οι Τούρκοι αποθρασύνονται.
  • Δεν φοβούνται, όμως, να μας κοροϊδεύουν. Και όχι, μόνο, στα εθνικά θέματα.
  • Δεν φοβούνται την εθνική ταπείνωση που βιώνουμε.
  • Δεν φοβούνται την εθνική ήττα, στην οποία μας οδηγούν.
  • Δεν φοβούνται να μικρύνουν την πατρίδα.
  • Και τι περίεργο. Να μην φοβούνται να καταστρέψουν τη χώρα και να φοβούνται να δώσουν μάχες για την πατρίδα.
  • Και οι μάχες δεν δίνονται μόνο στα μέτωπα του πολέμου.
  • Δίνονται και αλλού.
  • Σε διεθνείς συνόδους και διασκέψεις, σε διπλωματικό επίπεδο, σε συναντήσεις ηγετών.
  • Εκεί, δηλαδή, που η σιωπή τους είναι εκκωφαντική.
  • Εκεί, που υπογράφουν ό, τι τους πασάρουν.
  • Εκεί, που υπακούν στις εντολές ξένων δυνάμεων.
  • Εκεί, που δέχονται ν’ αποφασίζουν άλλοι για τις τύχες της Ελλάδας.
  • Εκεί, που θα έπρεπε να μάχονται για την πατρίδα και όχι να παραδίνονται.
  • Δυστυχώς, αυτή είναι η πικρή αλήθεια.
  • Και όποιος δεν το βλέπει, μάλλον, δεν θέλει να το δει.
  • Οι πράξεις τους δείχνουν ότι δεν αγαπούν ούτε την Ελλάδα, ούτε τους Έλληνες.
  • Νοιάζονται μόνο για την εξουσία τους και τα συμφέροντα της παρασιτικής ολιγαρχίας, την οποία υπηρετούν.
  • Και όχι να υπηρετούν το λαό, παραβαίνοντας τον όρκο τους.
  • Γι’ αυτό και μας φτωχοποιούν, μας παίρνουν τα σπίτια, μας κλέβουν το μέλλον.
  • Αν, λοιπόν, θέλουμε να ελπίζουμε σ’ ένα καλύτερο, δικαιότερο και εθνικά υπερήφανο αύριο, δεν μπορούμε να το αφήσουμε στους σημερινούς κοτζαμπάσηδες…

πηγή

Προβλήθηκε 588 φορές

Αλέκος Παναγούλης: 49 χρόνια από τον χαμό ενός αυθεντικού λαϊκού ήρωα

Ήταν η Πρωτομαγιά του 1976. Δύο χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας και το δράμα της Κύπρου. Οι Έλληνες έβλεπαν με αισιοδοξία το μέλλον, αλλά και με την καχυποψία ότι δεν έχουν εξαφανιστεί οι πιθανότητες μίας επιστροφής των χολερικών και των απομειναριών της χούντας.

Η άδεια Αθήνα και τα άδεια όνειρα των παιδιών μας (Ελένη Καλογεροπούλου)

Την ημέρα της γιορτής του Πάσχα βρέθηκα όπως οι περισσότεροι γύρω από ένα οικογενειακό τραπέζι. Εκεί που μετά τον οβελία, ανάμεσα στα γλυκά που έχουν μείνει και στο τελευταίο τσίπουρο, γίνονται οι πιο σημαντικές συζητήσεις.