Τα όσα ζήσαμε στη χώρα μας το τελευταίο διάστημα είναι κάτι παραπάνω από έναν κακότροπο όνειρο, έναν όνειρο μέσα στον οποίο κάποιοι συνειδητοποίησαν ότι οι λαικές αντιδράσεις στα δύο πρώτα μνημόνια ήταν υπερβολικές, κάποιοι άλλοι πως υπάρχουν και προοδευτικά μνημόνια και κάποιοι τρίτοι πως τέλος πάντων με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ο οδοστρωτήρας του νεοφιλελευθερισμού τελικά θα ισοπεδώσει τα τελευταία χνάρια του κοινωνικού κράτους και επομένως κάθε αντίσταση είναι - αν μη τι άλλο - περιττή. Μέσα σ? αυτόν τον όνειρο είδαμε παλαιούς και νέους ¨αριστερούς¨ να παραδίδονται στα κάθε λογής κελεύσματα της εξουσίας, φίλους και φίλες να περιμένουν μια μελλοντική αντεπίθεση από τον περιώνυμο ηγέτη και την παρέα του, συντρόφους και συναγωνιστές να απελπίζονται από αυτό που εκπέμπει πλέον η κυβερνώσα μηδίζουσα αριστερά.








































































































