Έμμεση παραίνεση Σουλτς στη ΔΗΜΑΡ για συμπόρευση με την Ελιά

Αρθρογραφία 09 Μαρτίου 2014

Κάλεσμα για συμπόρευση όλων των σοσιαλδημοκρατικών και σοσιαλιστικών δυνάμεων που αυτοπροσδιορίζονται στο χώρα της Κεντροαριστεράς στη χώρα μας υπό τη σκέπη της συμμαχικής «Ελιάς» απηύθηνε ο υποψήφιος του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (ΕΣΚ) για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μάρτιν Σουλτς,  καλώντας εμμέσως τη ΔΗΜΑΡ να συνεργαστεί με το νέο συνασπισμό.

Το μεγαλύτερο μέρος της ομιλίας του Γερμανού σοσιαλδημοκράτη ήταν αφιερωμένο στην Ευρώπη, η οποία, όπως σημείωσε, είναι ζωτική ανάγκη να είναι «κοινωνική» και όχι υπό την ασύδοτη ηγεμονία των αγορών.Τόνισε πως ήρθε η στιγμή όλοι όσοι κινούνται στο χώρο της Κεντροαριστεράς να συνεισφέρουν προς την ίδια κατεύθυνση και είπε προς «όσους διστάζουν» ότι χρειάζεται την υποστήριξή τους.

«Είναι καλό να ενωθούν οι δυνάμεις της Αριστεράς, όσοι διστάζουν ακόμα, αν με ακούν, δεν θα πρέπει να διστάζουν, θα πρέπει να έρθουν, να μας κάνουν πιο δυνατούς», σημείωσε. 

Ο κ. Σουλτς αναφέρθηκε στην ουκρανική κρίση λέγοντας πως αυτό που λαμβάνει χώρα στη χερσόνησο της Κριμαίας συμβαίνει όταν κάποιος χρησιμοποιεί τη δύναμη του ενάντια στους αδυνάμους, ασκώντας έμμεσα κριτική στη Ρωσία, τόνισε παράλληλα ότι είναι υποψήφιος για την προεδρία της Κομισιόν ως Ευρωπαίος και όχι στενά ως Γερμανός.

Ο μέχρι σήμερα πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου έκλεισε με την ομιλία του την διήμερη ιδρυτική συνδιάσκεψη του σχήματος, ενώ στη συνέχεια προσήλθε σε συνάντηση με τον πρόεδρο της Δημοκρατικής Αριστεράς Φώτη Κουβέλη.

Πηγή: naftemporiki

Προβλήθηκε 283 φορές

Αλέκος Παναγούλης: 49 χρόνια από τον χαμό ενός αυθεντικού λαϊκού ήρωα

Ήταν η Πρωτομαγιά του 1976. Δύο χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας και το δράμα της Κύπρου. Οι Έλληνες έβλεπαν με αισιοδοξία το μέλλον, αλλά και με την καχυποψία ότι δεν έχουν εξαφανιστεί οι πιθανότητες μίας επιστροφής των χολερικών και των απομειναριών της χούντας.

Η άδεια Αθήνα και τα άδεια όνειρα των παιδιών μας (Ελένη Καλογεροπούλου)

Την ημέρα της γιορτής του Πάσχα βρέθηκα όπως οι περισσότεροι γύρω από ένα οικογενειακό τραπέζι. Εκεί που μετά τον οβελία, ανάμεσα στα γλυκά που έχουν μείνει και στο τελευταίο τσίπουρο, γίνονται οι πιο σημαντικές συζητήσεις.