ΝΤΡΟΠΗ...Υπάρχουν μαθητές που λιποθυμούν από την πείνα

Αρθρογραφία 18 Φεβρουαρίου 2015

Στην Ελλάδα της κρίσης οι μαθητές δεν χάνουν τις αισθήσεις τους από την αγωνία λόγω διαγωνίσματος και οι δάσκαλοι ψάχνουν τη λύση σε ένα πρόβλημα που γίνεται ολοένα και πιο έντονο, μέσω των προγραμμάτων σχολικών συσσιτίων.

«Υπάρχουν παιδιά που λιποθυμούν από την πείνα. Οι δάσκαλοι, όσο μπορούμε, έχουμε την ανθρωπιά με προσωπικά έξοδα να αγοράζουμε το φαγητό τους. Ωστόσο μερικοί μαθητές ντρέπονται και δεν λένε καν ότι δεν έχουν φάει, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να συγκεντρωθούν και να παρακολουθήσουν το μάθημα».

Ο Θανάσης Γούναρης, διευθυντής του 165ου Δημοτικού σχολείου της Αθήνας στα Πατήσια, περιγράφει μια κατάσταση που αποτελεί πλέον καθημερινότητα σε εκατοντάδες σχολεία στην Ελλάδα της κρίσης.

Το σχολείο, όπως και άλλα 405 εντάχθηκε από πέρυσι στο πρόγραμμα Διατροφή, το οποίο παρέχει δωρεάν πρωινό σε χιλιάδες μαθητές. Η καθυστέρηση στην έναρξη του προγράμματος κατά την τρέχουσα σχολική περίοδο φάνηκε αμέσως στους μαθητές. «Αρκετοί μαθητές που δεν τα βγάζουν πέρα οι οικογένειές τους πεινούσαν».

Το πρόγραμμα δωρεάν υγιεινής διατροφής υλοποιείται εδώ και τρία χρόνια από το Ινστιτούτο Προληπτικής, Περιβαλλοντικής και Εργασιακής Ιατρικής Prolepsis, με δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (υπό την αιγίδα του υπουργείου Παιδείας). Η αναγκαιότητα για δωρεάν και υγιεινή διατροφή των παιδιών καταγράφεται από το πλήθος των αιτήσεων που έχουν γίνει από τα σχολεία.

«Σήμερα υπάρχουν αιτήσεις από περισσότερα από 1.050 σχολεία και μπορούμε να καλύψουμε μόνο 151 από αυτά, παρά τις δωρεές που έχουμε. Οι διανομές ξεκίνησαν αρχικά για 3.000 μαθητές και σήμερα ξεπερνούν τις 15.600», λέει η πρόεδρος του Prolepsis, Αθηνά Λινού.

Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ

Προβλήθηκε 1341 φορές

Αλέκος Παναγούλης: 49 χρόνια από τον χαμό ενός αυθεντικού λαϊκού ήρωα

Ήταν η Πρωτομαγιά του 1976. Δύο χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας και το δράμα της Κύπρου. Οι Έλληνες έβλεπαν με αισιοδοξία το μέλλον, αλλά και με την καχυποψία ότι δεν έχουν εξαφανιστεί οι πιθανότητες μίας επιστροφής των χολερικών και των απομειναριών της χούντας.

Η άδεια Αθήνα και τα άδεια όνειρα των παιδιών μας (Ελένη Καλογεροπούλου)

Την ημέρα της γιορτής του Πάσχα βρέθηκα όπως οι περισσότεροι γύρω από ένα οικογενειακό τραπέζι. Εκεί που μετά τον οβελία, ανάμεσα στα γλυκά που έχουν μείνει και στο τελευταίο τσίπουρο, γίνονται οι πιο σημαντικές συζητήσεις.