ΠΑΙΔΙΑ.........Η ΜΟΝΗ ΜΑΣ ΕΛΠΙΔΑ

Αρθρογραφία 19 Νοεμβρίου 2014

Ο μοναδικός Ν. Καζαντζάκης έχει πει ότι όσο υπάρχουν στον κόσμο, παιδιά,  ζώα και λουλούδια μην φοβάστε??

Όλα θα πάνε καλά

 

105

της Ευαγγελίας Διαμαντή-Βοσινάκη

 

Αυτός λοιπόν  και ο λόγος  που αποφασίζουμε κάποιοι?.. ρομαντικοί ,αισιόδοξοι ,ρεαλιστές, βάλτε εσείς τον τίτλο να βρισκόμαστε πίσω απ τα παιδιά αλλά και να περπατάμε δίπλα τους ?συνοδοιπόροι τους.

 

Βλέπετε η παράδοση της Ελληνικής οικογένειας (όσο και χρονών να είναι τα παιδιά της) είναι μια σταθερή αξία  και μας κάνει περήφανους?. και με κάνει ευτυχισμένη?.

 

Γιατί  το εισιτήριο να ταξιδεύουν οι σκέψεις τους εμείς οι γονείς απ τη μία και οι εκπαιδευτικοί απ τη άλλη το προσφέρουμε βοηθώντας τα να κατανοήσουν  ότι ο κόσμος  η κοινωνία δεν καταστρέφετε από αυτούς που κάνουν ΚΑΚΟ αλλά από αυτούς που παρακολουθούν χωρίς να κάνουν ΤΙΠΟΤΑ 

 

 

Όσο περισσότερο αισθάνεται ένα παιδί πως το εκτιμούν, τόσο σημαντικότερες θα είναι οι αξίες του στο μέλλον.

 

 

Υπάρχουν καράβια που ταξιδεύουν για μια ζωή, με επιβάτες όλους εμάς. Κάποια έχουν προορισμό και κάποια δημιουργούν απλά ένα διάλειμμα στη μοναξιά μας. Θα ήταν μαγικό να μπορούσε το μυαλό να συγκρατήσει κάθε τοπίο αυτής της διαδρομής, αλλά συνήθως θυμάται τα πρόσωπα που προσπάθησαν να σταματήσουν το καράβι και να μας κάνουν ν'αγγίξουμε από κοντά τη ζωή, σαν πρωταγωνιστές της..."

 

 

Πιστεύω λοιπόν ότι υπάρχουν δύο μέρες του χρόνου που δεν μπορείς να κάνεις τίποτα?..η μία είναι το ΧΘΕΣ  η άλλη το ΑΥΡΙΟ

Προβλήθηκε 1911 φορές

Αλέκος Παναγούλης: 49 χρόνια από τον χαμό ενός αυθεντικού λαϊκού ήρωα

Ήταν η Πρωτομαγιά του 1976. Δύο χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας και το δράμα της Κύπρου. Οι Έλληνες έβλεπαν με αισιοδοξία το μέλλον, αλλά και με την καχυποψία ότι δεν έχουν εξαφανιστεί οι πιθανότητες μίας επιστροφής των χολερικών και των απομειναριών της χούντας.

Η άδεια Αθήνα και τα άδεια όνειρα των παιδιών μας (Ελένη Καλογεροπούλου)

Την ημέρα της γιορτής του Πάσχα βρέθηκα όπως οι περισσότεροι γύρω από ένα οικογενειακό τραπέζι. Εκεί που μετά τον οβελία, ανάμεσα στα γλυκά που έχουν μείνει και στο τελευταίο τσίπουρο, γίνονται οι πιο σημαντικές συζητήσεις.