ΠΑΙΔΙΑ.........Η ΜΟΝΗ ΜΑΣ ΕΛΠΙΔΑ

Αρθρογραφία 19 Νοεμβρίου 2014

Ο μοναδικός Ν. Καζαντζάκης έχει πει ότι όσο υπάρχουν στον κόσμο, παιδιά,  ζώα και λουλούδια μην φοβάστε??

Όλα θα πάνε καλά

 

105

της Ευαγγελίας Διαμαντή-Βοσινάκη

 

Αυτός λοιπόν  και ο λόγος  που αποφασίζουμε κάποιοι?.. ρομαντικοί ,αισιόδοξοι ,ρεαλιστές, βάλτε εσείς τον τίτλο να βρισκόμαστε πίσω απ τα παιδιά αλλά και να περπατάμε δίπλα τους ?συνοδοιπόροι τους.

 

Βλέπετε η παράδοση της Ελληνικής οικογένειας (όσο και χρονών να είναι τα παιδιά της) είναι μια σταθερή αξία  και μας κάνει περήφανους?. και με κάνει ευτυχισμένη?.

 

Γιατί  το εισιτήριο να ταξιδεύουν οι σκέψεις τους εμείς οι γονείς απ τη μία και οι εκπαιδευτικοί απ τη άλλη το προσφέρουμε βοηθώντας τα να κατανοήσουν  ότι ο κόσμος  η κοινωνία δεν καταστρέφετε από αυτούς που κάνουν ΚΑΚΟ αλλά από αυτούς που παρακολουθούν χωρίς να κάνουν ΤΙΠΟΤΑ 

 

 

Όσο περισσότερο αισθάνεται ένα παιδί πως το εκτιμούν, τόσο σημαντικότερες θα είναι οι αξίες του στο μέλλον.

 

 

Υπάρχουν καράβια που ταξιδεύουν για μια ζωή, με επιβάτες όλους εμάς. Κάποια έχουν προορισμό και κάποια δημιουργούν απλά ένα διάλειμμα στη μοναξιά μας. Θα ήταν μαγικό να μπορούσε το μυαλό να συγκρατήσει κάθε τοπίο αυτής της διαδρομής, αλλά συνήθως θυμάται τα πρόσωπα που προσπάθησαν να σταματήσουν το καράβι και να μας κάνουν ν'αγγίξουμε από κοντά τη ζωή, σαν πρωταγωνιστές της..."

 

 

Πιστεύω λοιπόν ότι υπάρχουν δύο μέρες του χρόνου που δεν μπορείς να κάνεις τίποτα?..η μία είναι το ΧΘΕΣ  η άλλη το ΑΥΡΙΟ

Προβλήθηκε 1960 φορές

Ζούμε σε εποχή θορύβου - μερικά καθαρά λόγια για τα εμβόλια στην παιδιατρική. (Αλέξης Βαβλάς, MD)

Φαντάσου ότι το ανοσοποιητικό του παιδιού σου είναι μια μικρή ομάδα ασφαλείας που περιπολεί αθόρυβα, μέρα-νύχτα. Τα εμβόλια είναι οι πρόβες της: ο τρόπος να γνωρίσει από πριν τους «κακούς» χωρίς να κινδυνεύσει.

''Οι αμαθείς θρασείς'' [ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ (ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΛΙΚΑΚΟΣ)]

Στο αρχείο του Λιαντίνη βρήκα μια τέτοια έκθεση, πέντε σελίδων, με ημερομηνία 30-11-1956. Ήταν σε ταχυδρομικό φάκελο με παραλήπτη τον «Δημήτριον Νικολακάκον, μαθητήν Γυμνασίου». Αποστολέας ήταν η «Επιθεώρησις Σχολείων Λακεδαίμονος».