Δε μπορώ να πιστέψω πως η επίθεση που δέχεσαι αποτελεί προϊόν επίγνωσης. Πιστεύω πως δε μπορεί παρά να είναι αποτέλεσμα πλάνης ανθρώπων με καλή προαίρεση αλλά παντελή άγνοια της Ιστορίας της πόλης μας.

Σίγουρα αγνοούν ότι μαζί με τους Δημάρχους των τελευταίων σαράντα χρόνων υπήρξες βασικός μοχλός υπεράσπισης της δημόσιας περιουσίας. Σίγουρα αγνοούν ποιος είσαι.

Είμαι βέβαιος ότι «ουκ οίδασι τι ποιούσι».

Εκτός αν υποκρύπτεται δόλος κερδολυσσαϊκός -πράγμα που αδυνατώ να πιστέψω για ανθρώπους που -νόμιζα πως- γνώριζα και -μάλλον εκ πλάνης- εκτιμούσα.

Πάντως σε όσους είναι απλώς πλανημένοι, συνιστώ να διαβάσουν το διαχρονικό ποίημα του Μανόλη Αναγνωστάκη «Οι επίγονοι».

Ίσως αυτοπροσδιοριστούν ή επανορθώσουν.Αν και «πάντα είναι αργά για κάθε τι».

...................

Οι επίγονοι

Εδώ οι πόρτες έγιναν στόματα

Βγαίνουνε ολοένα άνθρωποι σαν οργισμένες λέξεις 

Σε δαχτυλοδειχτούν και σε υβρίζουν·  

Νέοι, χτες μόλις παιδιά, με τη φλόγα στα μάτια

Νομίσματα νιόκοπα γεμάτα πάθος αγοράς

Όμως το παρελθόν δεν αγοράζεται δεν μπορεί πια ν’ αγοραστεί

Η κάθε σπασμένη φωλιά η κάθε σβησμένη λέξη.

Εδώ τα παράθυρα γίναν αγχόνες

Δουλεύουν νύχτα μέρα σα ματόκλαδα

Όμως το αίμα Εκείνων δεν απαγχονίζεται

Δεν υποπτεύονται πως ολοένα τους κυκλώνει

Δεν υποπτεύονται τί ξεπουλήθηκε — για να δολοφονούν.

Κι όμως υπάρχει πάντα μια εκδίκηση

Μια μυστική ενέδρα χωρίς διέξοδο

Ένας κοχλίας που ριζώνει ριζώνει πιο βαθιά.

(Στο τέλος όταν όλοι περάσουν σαν κι εμάς)

........................................

Αλέξανδρος Αρδαβάνης

Ογκολόγος,  Άγιος Σάββας 

Κάτοικος Ηλιούπολης από έξη δεκαετίες