Εποχή στο γύψο (του Στάθη)

Αρθρογραφία 28 Απριλίου 2018

του Στάθη (www.topontiki.gr)

Πανηγύριζε χθες η «Αυγή» για την κανονικότητα που επιτέλους θα αποκτήσει η Ελλάδα ως χώρα μετά τα μνημόνια, την επόμενη ημέρα!

Ποια κανονικότητα; των 3.500 πλειστηριασμών τον μήνα;

Ποια κανονικότητα; της προνομοθετημένης μείωσης των συντάξεων και του αφορολογήτου. Η μόνη κανονικότητα που θα απολαύσει αυτή η χώρα είναι η κανονικότητα του προτεκτοράτου. Δηλαδή η αγωνία του μισθωτού καθώς βλέπει τον μισθό του να τελειώνει στις 15 του μηνός.

Κανονικότητα μετά τα μνημόνια δεν είναι μόνον η άγρια επιτήρηση που εξήγγειλε ο κ. Τσακαλώτος (πάνω στο… ολιστικό πρόγραμμα… Τσακαλώτου), αλλά η διαιώνιση τέτοιων τερατολογιών. Κανονικότητα για αυτήν την κυβέρνηση είναι η κανονικότητα Πολάκη και η κανονικότητα Παππά – μια Αυλή των Θαυμάτων δίχως έλεος για τη λογική, την ηθική και την ευπρέπεια.

Ποια κανονικότητα; εκείνη των τρολ; Ή μήπως μόλις βγούμε από τα μνημόνια τα γεμιστά της Θεανώς θα συνοδεύονται από ραπανάκια για την όρεξη; Είπε προχθές ο κ. Γιούνκερ δύο τρία κουρασμένα κομπλιμέντα για το προγονικό και υπέδειξε στο απογονικό, ή μάλλον υπαγόρευσε στο προτεκτοράτο το δέον γενέσθαι, ώστε να συνεχισθεί η λεηλασία κανονικότατα – αυτή είναι η κανονικότητα που μας περιμένει. (Γύρω στα 3,5 δισ. κέρδη έχει βγάλει μόνον η Μπούντεσμπανγκ από τα ελληνικά ομόλογα τα τελευταία οκτώ χρόνια).

Για τα ελληνικά ομόλογα δουλεύετε εσείς. Κουμάντο στις υπεραξίες που βγάζετε κάνουν οι πολυεθνικές και οι τράπεζες. Αυτή είναι η κανονικότητα. Κανονικότητα είναι η κατάθλιψη της συντριπτικής πλειονότητας του λαού.

Η διαρκής διεύρυνση των κινδύνων – να μην ξέρεις αν θα σου φάει το μαγαζί ή το σπίτι η τράπεζα ή το κράτος.

Ζήτω η κανονικότητα! Ελληνική και Ευρωπαϊκή. Να πεθαίνουν οι Άγγλοι εργαζόμενοι περιμένοντας μήνες και μήνες το πάλαι ποτέ κραταιό σύστημα Υγείας σε αυτήν τη χώρα να τους φροντίσει.

Κανονικότητα στη Γαλλία έχει γίνει η κατάσταση έκτακτης ανάγκης, στη Γερμανία τα επιδόματα, στην Ισπανία το ξεσπίτωμα, στην Ιταλία η μαύρη οικονομία, κανονικότητα είναι πλέον η άνοδος της Ακροδεξιάς σε όλη την ήπειρο, η αναζωπύρωση του αντισημιτισμού καθώς και η έξαρση της ισλαμοφοβίας και του ρατσισμού.

Κανονικότητα και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη είναι η σωματεμπορία των προσφύγων από τις ΜΚΟ και η εξάπλωση του πολέμου.

Για ποια κανονικότητα μιλάμε; την κανονικότητα του Τσίπρα να λέει διαρκώς ψέματα, να κάνει διαρκώς κουταμάρες, να αναβάλλει μονίμως τα σπουδαία για αύριο, προκειμένου να τα κάνει διαρκώς χειρότερα; Τι από την κανονικότητα του χρεοκοπημένου δικομματισμού άλλαξε η Αριστερά Που Γονάτισε; Μόνον η ικανότητα των Συριζαίων να κάνουν πλέον το μαύρο άσπρο μπορεί να θεωρηθεί ότι αποτελεί μια νέα κανονικότητα για αυτήν την έρμη χώρα – τη μόνη που προσετέθη στις δασύτριχες προηγούμενες.

Να περιμένει κανείς από τον Τσίπρα και τα άλλα κωλοτουμπόπαιδα να ’ναι φειδωλοί στις αμετροέπειες, θα ήταν μια κανονικότητα τρέλας – όμως όσον κι αν μας έχει τρελάνει αυτή η παραφροσύνη, δεν μας έχει χαζέψει κιόλας. Τουλάχιστον όχι τους περισσότερους.

Αυτή η κανονικότητα είναι ιταμή και η ερχόμενη κανονικότητα άτιμη. Η προδιαγεγραμμένη πορεία από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη δεν αποτελεί κανονικότητα, αποτελεί πορεία από τη δικτατορία των μνημονίων στη δικτατορία της επιτήρησης.

Αποτελεί μια καθαρή έξοδο στον γύψο…

email: [email protected] 

Προβλήθηκε 646 φορές

Αλέκος Παναγούλης: 49 χρόνια από τον χαμό ενός αυθεντικού λαϊκού ήρωα

Ήταν η Πρωτομαγιά του 1976. Δύο χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας και το δράμα της Κύπρου. Οι Έλληνες έβλεπαν με αισιοδοξία το μέλλον, αλλά και με την καχυποψία ότι δεν έχουν εξαφανιστεί οι πιθανότητες μίας επιστροφής των χολερικών και των απομειναριών της χούντας.

Η άδεια Αθήνα και τα άδεια όνειρα των παιδιών μας (Ελένη Καλογεροπούλου)

Την ημέρα της γιορτής του Πάσχα βρέθηκα όπως οι περισσότεροι γύρω από ένα οικογενειακό τραπέζι. Εκεί που μετά τον οβελία, ανάμεσα στα γλυκά που έχουν μείνει και στο τελευταίο τσίπουρο, γίνονται οι πιο σημαντικές συζητήσεις.