Ποίημα Νίκου Καραβέλου

Αρθρογραφία 26 Ιανουαρίου 2019

Δεν έχει νόημα να πενθούμε.
Αυτοί είχαν γι αυτό επιλεγεί
κι ας φαίνεται πως εμείς τους εκλέξαμε.

Δεν άκουσαν τις φωνές μας, όχι γιατί δεν ήθελαν.
Δεν έχουν αυτιά.
Ούτε λαιμό ούτε μάτια έχουν.
Μόνο στόμα κι ένα λάρυγγα μεγάλο
να καταπίνουν.

Δεν έχουν μέλλον ούτε πεθαίνουν
ούτε γονείς ούτε τέκνα έχουν
ούτε πατρίδα, φίλους δεν έχουν.

Δεν έχει νόημα να θυμώνουμε
γιατί υπέγραψαν
να ρωτάμε
αφού δεν έχουν γράμματα μέσα τους
ούτε δάχτυλα
πώς υπέγραψαν διάβολε;

Δεν έχει νόημα λοιπόν να ρωτάμε.
Τόσους αιώνες αυτό το είδος έχει μάθει
και με ένα νεύμα να λέει ναι.
Και με τη γλώσσα ακόμα να υπογράφει. 

Νίκος Καραβέλος

Προβλήθηκε 1402 φορές

Ζούμε σε εποχή θορύβου - μερικά καθαρά λόγια για τα εμβόλια στην παιδιατρική. (Αλέξης Βαβλάς, MD)

Φαντάσου ότι το ανοσοποιητικό του παιδιού σου είναι μια μικρή ομάδα ασφαλείας που περιπολεί αθόρυβα, μέρα-νύχτα. Τα εμβόλια είναι οι πρόβες της: ο τρόπος να γνωρίσει από πριν τους «κακούς» χωρίς να κινδυνεύσει.

''Οι αμαθείς θρασείς'' [ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ (ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΛΙΚΑΚΟΣ)]

Στο αρχείο του Λιαντίνη βρήκα μια τέτοια έκθεση, πέντε σελίδων, με ημερομηνία 30-11-1956. Ήταν σε ταχυδρομικό φάκελο με παραλήπτη τον «Δημήτριον Νικολακάκον, μαθητήν Γυμνασίου». Αποστολέας ήταν η «Επιθεώρησις Σχολείων Λακεδαίμονος».