Αιθαλομίχλη (του Στάθη)

Αρθρογραφία 28 Ιανουαρίου 2019

Του Στάθη (www.topontiki.gr)

Στην Ελλάδα ψηφίζουμε μια Συμφωνία (των Πρεσπών) για το Σύνταγμα (των Σκοπίων), το οποίο όμως δεν γνωρίζουμε πώς θα είναι. Λογικόν.

Η Χρυσή Αυγή κορδακίζεται και ωρύεται για τη Μακεδονία, την οποίαν οι ιδεολογικοί της πρόγονοι είχαν παραδώσει στη Βουλγαρία! Λογικόν.

Η ΕΡΤ είναι πεπεισμένη ότι η Άκρα Δεξιά (ίσως και ο κ. Δένδιας) οργάνωσε πραξικόπημα για να καταλάβει το Κοινοβούλιο! (Ευτυχώς που ο κ. Βούτσης βάστηξε, ως άλλος Αλιέντε, άμυνα και τα δακρυγόνα παρέμειναν δημοκρατικά)! Λογικόν.

Ο Τσίπρας κάνει κινήσεις, ανοίγματα και σχεδιασμούς στην κορυφή, όπου κινούνται… Ραγκούσης, Θεοχαρόπουλος και άλλοι (ισοϋψείς), πιστεύοντας ότι αυτές οι κινήσεις έχουν αντίκρισμα στη βάση. Λογικόν.

Οι απόγονοι των θυμάτων του παρακράτους, όταν αυτό οργάνωνε αντισυγκεντρώσεις κατά της Αριστεράς, οργανώνουν τώρα και οι ίδιοι αντισυγκεντρώσεις! Λογικόν.

Η ΔΗΜΑΡ (ύστερα από έρευνες του Εθνικού Αστεροσκοπείου) εμφανίζεται να εκπροσωπεί περισσότερα από τέσσερα στελέχη, οκτώ οπαδούς, 10.000 σελίδες στις εφημερίδες και 200.000 ώρες στην τηλεόραση. Έχουν τερματίσει τα κοντέρ. Λογικόν.

Ο κ. Ραγκούσης που τώρα ψηφίζει Τσίπρα δαγκωτό (ακόμα κι αν χρειασθεί να δαγκώσει τη Φώφη) συγκλόνισε το πανελλήνιο ομολογώντας ότι «αναγκάσθηκε να γίνει υπουργός» στις κυβερνήσεις Γιωργάκη και Παπαδήμου! (Συγκλονιστικό αλλά και αυτό) λογικόν.

Ο κ. Πάιατ τακτοποίησε την Ουκρανία (και την άφησε μισή). Τώρα τακτοποιεί εμάς, τη FYROM και το Κοσσυφοπέδιο. Λογικόν.

***

Πολύ βαριά τα χημικά, αδερφούλη μου! Βαράνε στο κεφάλι…

Γενικευμένη Ύβρις

Δειλά στην αρχή, γενικευμένα στη συνέχεια ο όρος «Μακεδονομάχος» έλαβε κατ’ αυτάς αρνητική έννοια. Χρησιμοποιείται υποτιμητικά από τους εθνομηδενιστές κι απ’ όλους τους δασύτριχους τάχα αριστερούς που υποστηρίζουν την Αμερικανική «λύση» του Σκοπιανού. Το παράδοξον είναι ότι ελάχιστοι αντιδρούν σε αυτήν τη σκύλευση. Είναι σαν να μην αντέχει πια η Ελλάδα την Ιστορία της… 

Προβλήθηκε 534 φορές

Αλέκος Παναγούλης: 49 χρόνια από τον χαμό ενός αυθεντικού λαϊκού ήρωα

Ήταν η Πρωτομαγιά του 1976. Δύο χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας και το δράμα της Κύπρου. Οι Έλληνες έβλεπαν με αισιοδοξία το μέλλον, αλλά και με την καχυποψία ότι δεν έχουν εξαφανιστεί οι πιθανότητες μίας επιστροφής των χολερικών και των απομειναριών της χούντας.

Η άδεια Αθήνα και τα άδεια όνειρα των παιδιών μας (Ελένη Καλογεροπούλου)

Την ημέρα της γιορτής του Πάσχα βρέθηκα όπως οι περισσότεροι γύρω από ένα οικογενειακό τραπέζι. Εκεί που μετά τον οβελία, ανάμεσα στα γλυκά που έχουν μείνει και στο τελευταίο τσίπουρο, γίνονται οι πιο σημαντικές συζητήσεις.