Τα αποδημητικά και οι losers (του Αλέξανδρου Αρδαβάνη)

Αρθρογραφία 18 Φεβρουαρίου 2019

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΡΔΑΒΑΝΗ

(www.presspublica.gr)

-Δεν υπάρχει κράτος, δεν υπάρχουν νόμοι, δεν εφαρμόζονται οι νόμοι… ενώ στην Αμερική, στην Ευρώπη, την Αυστραλία και άλλες χώρες (Αγγλοσαξονικές πάντα όχι βέβαια Ασία, Κίνα, Ρωσία κλπ)

Άνθρωποι που θαυμάζουν ξένες πολιτείες, άλλους λαούς -«δυτικούς» πάντα- και δεν έχουν μια καλή κουβέντα για τον τόπο που γεννήθηκαν και έζησαν - ένα μέρος τουλάχιστον της ζωής τους.

Άνθρωποι που «τα βρόντηξαν» και μετανάστευσαν και άλλοι που έμειναν εκόντες-άκοντες εδώ και αποτέλεσαν ισοβίως μέρος των αντιφάσεων αυτού του τόπου.

Άνθρωποι που βλέπουν μόνο τα ελαττώματα και κανένα προτέρημα σε τούτους τους πληθυσμούς που πηγαινοέρχονται τριάντα αιώνες σε τούτα τα βράχια του νοτιοανατολικού άκρου της ηπείρου -εκτός ίσως από τον πατέρα, τη μάνα και τα παιδιά τους.

Κάποιος τους ονόμασε ευρωλιγούρηδες κάποτε, κάποιος άλλος κωλοέλληνες, άλλοι ξενομανείς κλπ.

Τους ονομάζω ανεκπλήρωτους ή ανικανοποίητους.

Εν τω μεταξύ κάποιοι άλλοι, ολοένα περισσότεροι, μιλούν σχεδόν αποκλειστικά πια, για μπίζνες -όλα είναι μπίζνες ή κυρίως μπίζνες, λένε.

Win-win! λένε και ξαναλένε και στάζει το χείλι τους φιλήδονο μέλι.
Τους ακούω και ανατριχιάζω.

Ξέρω πια πως αυτοί έχουν το δίκιο με το μέρος τους.

Ξέρω πια πως εκείνη η παγκόσμια κοινωνία ευημερίας για όλους ξεμάκρυνε τόσο πολύ που έγινε διαστημικό εγχείρημα χωρίς προορισμό, χωρίς επιστροφή.

Ξέρω πως η αφεντιά μου αναμασά ακόμα εκείνα τα παλιά τσιτάτα -«από καθένα ανάλογα με τη δουλειά του, στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του» επειδή νιώθει πως ξεπερνιέται.

Από αδυναμία προσαρμογής· στην διαρκή πραγματικότητα, όχι στα νέα δεδομένα.

Μάλλον συνήθισα παραστάτης λαβωμένων και πάσης φύσεως αδυνάτων.

Και αυτό μου καταλογίζεται, όχι άδικα, ως ιδεοληψία.

Ο καλός φίλος δείχνει τη διατεταμένη αρτηρία που σφύζει απεγνωσμένα στον δεξιό μου κρόταφο και λέει: καταλαβαίνω πως είσαι κουρασμένος όταν βλέπω αυτό.

Κάποιοι ανατράφηκαν προσαρμοσμένοι στην πραγματικότητα· γεννήθηκαν νικητές.

Άλλοι αεροβάτες και losers, άλλοι προσγειωμένοι και winners.

Κατάταξέ με εσύ.

Νιώθω πως κανένα νικητήριο σκηνικό δε με περιέχει.

Γεννήθηκα αποκαμωμένος πριν καν ηττηθώ.
Loose-loose -από ανικανότητα στο κερδοφόρως επιχειρείν

Προβλήθηκε 718 φορές

Αλέκος Παναγούλης: 49 χρόνια από τον χαμό ενός αυθεντικού λαϊκού ήρωα

Ήταν η Πρωτομαγιά του 1976. Δύο χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας και το δράμα της Κύπρου. Οι Έλληνες έβλεπαν με αισιοδοξία το μέλλον, αλλά και με την καχυποψία ότι δεν έχουν εξαφανιστεί οι πιθανότητες μίας επιστροφής των χολερικών και των απομειναριών της χούντας.

Η άδεια Αθήνα και τα άδεια όνειρα των παιδιών μας (Ελένη Καλογεροπούλου)

Την ημέρα της γιορτής του Πάσχα βρέθηκα όπως οι περισσότεροι γύρω από ένα οικογενειακό τραπέζι. Εκεί που μετά τον οβελία, ανάμεσα στα γλυκά που έχουν μείνει και στο τελευταίο τσίπουρο, γίνονται οι πιο σημαντικές συζητήσεις.