Είμαι 36 και ζω στην Ηλιούπολη από τότε που άνοιξα τα μάτια μου.

Κάθε φορά στις δημοτικές εκλογές είμαστε στο ίδιο έργο θεατές.

Βαρέθηκα την αριστερά το κέντρο και την δεξιά τους τα αναρχικά τσιτάτα τους.

Και την κακομοιριά τους, πολιτικά σκουπίδια, που δεν νοιάζονται για μας παρά μόνο για την λεία, και εσύ κάθεσαι χειροκροτείς και ας την πατάς μα ξεχνάς βασικά εκεί που πρέπει... Και στο τέλος έχεις να διοικούν αυτοί που σου αρμόζουν και σου πρέπει…

Δυστυχώς αυτό που υποφέρει η ανθρωπότητα είναι η μαζική ύπνωση. 

Υπνωτιζόμαστε στις εκλογές από πολιτικούς, δημοσιογράφους, κλπ..

Και το χάσμα μεταξύ αυτού που μαθαίνουμε ότι συμβαίνει, με αυτό που πραγματικά είναι… είναι εξαιρετικά τεράστιο..

Ο Μεγαλύτερος υπνωτιστής στην Γη είναι ένα τετράγωνο κουτί στην γωνία ενός δωματίου καθώς και ένα τηλέφωνο στο χέρι κάθε ανθρώπου..

Μας λέει συνεχώς τι να πιστέψουμε ως αληθινό …

Γιατί δυστυχώς αν μπορέσεις να πείσεις τους ανθρώπους.

Ότι βλέπουν με τα μάτια τους αυτό είναι όλο …

Τότε τους τσάκωσες..

Και στο τέλος εγώ νιώθω εγκλωβισμένος ψάχνω για να βρω το δίκιο μου, στο ορκίζομαι πως νιώθω σαν να κυνηγάω τον ίσκιο μου.

Αν με νιώθεις πάρε το χέρι μου και πάμε μπροστά,
γιατί αυτό μετράει μόνο στη ζωή τελικά,
να τα παίξουμε όλα για όλα μήπως και αποδράσουμε,
αφού δεν μας μένει πλέον τίποτα να χάσουμε!...

Ηρακλής Τσιμέκας
Υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος
''Η πόλη που θέλω'' 

Προβλήθηκε 665 φορές

Το διήγημα της Πέμπτης: ''Χωρίς στεφάνι'' του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

Ένα διήγημα που μπορεί να ταιριάζει με αυτό που αποκαλούμε «ατμόσφαιρα των ημερών», όμως θίγει ζητήματα της κοινωνίας μας διαχρονικά, κι έχει μεγάλο ενδιαφέρον ο τρόπος που τα προσεγγίζει ο μεγάλος Παπαδιαμάντης…