Με το ψέμα στο στόμα (του Στάθη)

Αρθρογραφία 08 Απριλίου 2019

Του Στάθη (www.topontiki.gr)

Η τηλεόραση της ΕΡΤ το έχει τερματίσει.

Δεν υπάρχει Συριζοειδές της δημοσιογραφίας ή άλλο τέτοιου είδους πλάσμα, που να μην προσκαλείται να πιάσει στασίδι στις εκπομπές του καναλιού ολημερίς κι ολονυχτίς.

Οι εκ των ένδον Συριζαίοι καλούν τους απ’ έξω Συριζαίους να συζητήσουν τα πάντα, όπως τα βλέπει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν υπάρχει προηγούμενο απ’ τον καιρό της Χούντας και ύστερα. Το φαινόμενο βεβαίως εξηγείται. Διότι όταν στην ΕΡΤ επικρατούσε η διαχρονική κακκορομαχία ΠΑΣΟΚ - Ν.Δ. υπήρχε πάντα ο «χρήσιμος αριστερός».

Όταν έδιωχναν οι Νεοδημοκράτες τους Πασόκους ο «χρήσιμος αριστερός» έμενε στο απυρόβλητο. Και όταν οι Πασόκοι κατεδίωκαν τους Νεοδημοκράτες ο «χρήσιμος αριστερός» ήταν στήριγμα.

Τώρα οι «χρήσιμοι αριστεροί» που υπηρέτησαν (ή έστω συναγελάζονταν) με τους Πασόκους και τους Νεοδημοκράτες, ανέλαβαν οι ίδιοι τα ηνία, αναπαράγοντας τα προηγούμενα ήθη (όλων) και προσθέτοντας σε αυτά το ηθικό πλεονέκτημα του «Δούλου που έγινε Αφέντης». Αποτέλεσμα: η δικτατορία του αμοραλισμού και της αβάσταχτης προπαγάνδας.

Το γεγονός ότι στην ΕΡΤ εργάζονται αριστεροί που κάνουν με αξιοπρέπεια τη δουλειά τους δεν αλλάζει τα πράγματα. Και πώς να τα αλλάξει; Την ημέρα που ο Τσίπρας επισκέφθηκε τα Σκόπια, η ΕΡΤ μετέδιδε όσα είπε επί εννέα ώρες! Τρεις φορές επανάληψη η μια ομιλία, τρεις φορές η άλλη, τρεις φορές η τρίτη, συν τα αποσπάσματα – πρόκειται μάλλον για παγκόσμιο ρεκόρ.

Παγκόσμιο ρεκόρ βλακείας που τη λούζεται ένα έθνος ολόκληρο.

Αλλά και βλακείας του ΣΥΡΙΖΑ που δεν καταλαβαίνει ότι αυτή η διαρκής προσπάθεια πλύσης εγκεφάλου, κάνει έξω φρενών τους πάντες.

Η ΕΡΤ θα έχει συνεισφέρει πολύ στην επερχόμενη ήττα της κυβέρνησης…

 

Προβλήθηκε 516 φορές

Αλέκος Παναγούλης: 49 χρόνια από τον χαμό ενός αυθεντικού λαϊκού ήρωα

Ήταν η Πρωτομαγιά του 1976. Δύο χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας και το δράμα της Κύπρου. Οι Έλληνες έβλεπαν με αισιοδοξία το μέλλον, αλλά και με την καχυποψία ότι δεν έχουν εξαφανιστεί οι πιθανότητες μίας επιστροφής των χολερικών και των απομειναριών της χούντας.

Η άδεια Αθήνα και τα άδεια όνειρα των παιδιών μας (Ελένη Καλογεροπούλου)

Την ημέρα της γιορτής του Πάσχα βρέθηκα όπως οι περισσότεροι γύρω από ένα οικογενειακό τραπέζι. Εκεί που μετά τον οβελία, ανάμεσα στα γλυκά που έχουν μείνει και στο τελευταίο τσίπουρο, γίνονται οι πιο σημαντικές συζητήσεις.