''ΓΡΑΜΜΙΤΖΗ'' ΚΑΙ ''ΑΠΟΨΙΑ'' ΕΓΚΩΜΙΟΝ (του Νίκου Ι. Καραβέλου)

Αρθρογραφία 14 Απριλίου 2019

Νίκος Ι. Καραβέλος

Δικηγόρος-Συγγραφέας

[email protected]

"Γραμμιτζής" είναι το αναντικατάστατο άτομο, που φέρει ολοζωίς επάνω του την "ορθή" άποψη, του Κόμματος του όπως η χελώνα κουβαλάει πάντα το καύκαλο της και η καημένη καμήλα την καμπούρα της.

" Αποψίας" εξ άλλου, είναι το εξαιρετικό άτομο που έχει άποψη αντίθετη με εκείνη των πολλών, Επειδή δε το πλήθος έχει δίκιο, η άποψή του ελέγχεται και ως προσβλητική. Αυτός ο ορισμός ευδοκίμησε, αρχικά, εντός των λεγόμενων "αριστερών" σχηματισμών, μεταφυτεύτηκε, όμως, επιτυχώς και στα λεγόμενα "δεξιά" Υποστατικά.

Είναι γνωστό πως η Μάζα έχει πάντα δίκιο λόγω του όγκου της.

Όσοι περισσότεροι μαζεύονται, τόσο το δίκιο αυγατίζει. Και αντιστρόφως, όσο περισσότερο δίκιο συγκεντρώνεται, τόσο μοιράζεται, εννοείται σε όσους συμμετέχουν στην οργάνωση παραγωγής του.

Η Μάζα είναι ευφυής από μόνη της!

Επομένως είναι αδύνατο ο ένας να αντιτάξει το "σωστό" του στο "σωστό" των πολλών. Προέχει η αλήθεια της Μάζας, ασχέτως εάν αυτή πηγάζει πλειστάκις από τα μυαλά ολίγων και φτάνει στο πλήθος, ως ιερή επιφοίτηση.

Συνεπώς ο "Αποψίας" είναι μεν τυπικά το αντίθετο του "Γραμμιτζή", συνυπάρχουν, όμως και η φαινομένη σύγκρουση τους προκαλεί τον σπινθήρα της Αλήθειας. Της Αλήθειας που είναι το ισοδύναμο του Συμφέροντος!

Ο πρώτος φαίνεται να διαφωνεί με την κομματική "γραμμή", ενώ στην πραγματικότητα οι αντιρρήσεις του την ισχυροποιούν.

Ο δεύτερος φαίνεται να αρνείται τη ατομικότητα της άποψης, αλλά στην ουσία εξυπηρετεί άλλους ατομιστές που περιμένουν πεινασμένοι τη σειρά τους.

Πάντως, αμφότεροι είναι ευάλωτοι στους οικονομικούς πειρασμούς των ορκισμένων εχθρών τους. Γι αυτό, με την πρώτη ευκαιρία, "το ρίχνουν εύκολα στο πλιάτσικο" και γίνονται οι καλύτεροι βαρκάρηδες του Συστήματος.

Οι σιαμαίοι του Προκαθορισμένου!

Οι δύο όψεις του αυτού κίβδηλου και πλαστού νομίσματος. 

Προβλήθηκε 769 φορές

Αλέκος Παναγούλης: 49 χρόνια από τον χαμό ενός αυθεντικού λαϊκού ήρωα

Ήταν η Πρωτομαγιά του 1976. Δύο χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας και το δράμα της Κύπρου. Οι Έλληνες έβλεπαν με αισιοδοξία το μέλλον, αλλά και με την καχυποψία ότι δεν έχουν εξαφανιστεί οι πιθανότητες μίας επιστροφής των χολερικών και των απομειναριών της χούντας.

Η άδεια Αθήνα και τα άδεια όνειρα των παιδιών μας (Ελένη Καλογεροπούλου)

Την ημέρα της γιορτής του Πάσχα βρέθηκα όπως οι περισσότεροι γύρω από ένα οικογενειακό τραπέζι. Εκεί που μετά τον οβελία, ανάμεσα στα γλυκά που έχουν μείνει και στο τελευταίο τσίπουρο, γίνονται οι πιο σημαντικές συζητήσεις.