Το έλυσε και το πρόβλημα του Brexit ο Τσίπρας. Όχι κατά τον τρόπο που πρότεινε το Bloomberg, να διδάξει δηλαδή την κυρία Τερέζα Μέϊ kolotumbes, αλλά ακόμα καλύτερα!
Σε συνέντευξή του στους «Financial Times» ο Τσίπρας απέδωσε με σιγουριά χιλίων ογκόλιθων το Brexit στη «σωβινιστική ρητορική»! Σωβινιστική ρητορική το μισό Εργατικό Κόμμα, σωβινιστική ρητορική οι Τόρηδες, όλα σωβινιστική ρητορική.
Στο πυρ το εξώτερο ο ευρωσκεπτικισμός, δικαιολογημένος ή αδικαιολόγητος, στο πυρ το εξώτερο η απόφαση των Βρετανών – όλα αυτά είναι «σωβινιστική ρητορική» και πάσα συζήτηση παυσάτω.
Αμετροεπής; δεν ξέρει τι λέει; – ως φαίνεται ο Τσίπρας «έχει βρει παπά» (την Ακροδεξιά) και θάβει ο,τι σφάζει κι ό,τι μαχαιρώνει!
Και για όποιον αμφιβάλει ο Τσίπρας επιπροσθέτως αποφάνθηκε ότι το Brexit είναι μια «εθνικιστική προσέγγιση»!
«Εθνικιστές» λοιπόν και οι Βρετανοί που πλειοψήφησαν στο (εκεί) Δημοψήφισμα. «Εταιρόκλητοι όχλοι» εμείς, «εθνικιστές» οι Βρετανοί, μόνον οι τράπεζες και ο κ. Κόκκαλης απέμειναν να ‘ναι προοδευτικοί στον κόσμο τούτο.
Πλην όμως, ακάθεκτος ο «διάτρητος» συνέχισε: «αν η Ελλάδα είχε συνεχίσει το ίδιο εθνικιστικό μονοπάτι (…)» – το ίδιο μονοπάτι που ο ίδιος είχε προτείνει!!! Το ίδιο μονοπάτι που στη συνέχεια αποκήρυξε!
Ήταν λοιπόν και ο ίδιος εθνικιστής, όταν αγόρευε υπέρ του λαού και κατά των μνημονίων; Τι στην ευχή ήταν τότε, τι είναι τώρα; Απ’ ότι φαίνεται αυτός ο άνθρωπος δεν χρειάζεται να είναι κάτι.
Του χρειάζεται να μιμείται κάτι – τότε τον αριστερό, τώρα τον νεοφιλελεύθερο. Τώρα βρισκόμαστε στον «ενάρετο κύκλο της οικονομίας», είπε στην ίδια συνέντευξη. Τι ωραία που τα μιλάει τα νεοφιλελεύθερα!
Καλύτερα απ’ τα ελληνικά (του) καλύτερα απ’ τα αγγλικά του.
«Ενάρετος κύκλος» τα αιμοσταγή πλεόνασμα και ο κανιβαλισμός της χώρας! Να πω ότι «δεν περιγράφω άλλο», λίγο θα ‘ναι...
Ήταν η Πρωτομαγιά του 1976. Δύο χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας και το δράμα της Κύπρου. Οι Έλληνες έβλεπαν με αισιοδοξία το μέλλον, αλλά και με την καχυποψία ότι δεν έχουν εξαφανιστεί οι πιθανότητες μίας επιστροφής των χολερικών και των απομειναριών της χούντας.
Την ημέρα της γιορτής του Πάσχα βρέθηκα όπως οι περισσότεροι γύρω από ένα οικογενειακό τραπέζι. Εκεί που μετά τον οβελία, ανάμεσα στα γλυκά που έχουν μείνει και στο τελευταίο τσίπουρο, γίνονται οι πιο σημαντικές συζητήσεις.
Η ημέρα της γιορτής του Αγίου Βαλεντίνου συσχετίστηκε με την ημέρα των ερωτευμένων από τον Τζέφρυ Τσώτσερ και το ποίημα του «Το Κοινοβούλιο των Πτηνών»