Τι "όμορφος" κόσμος!
Όχι με φως, στον ζωογόνο άνεμο
στην λάμψη γλώσσας κοινής
στην γλύκα και την παραξενιά
στο γέλιο των παιδιών
στο σφρίγος της ματιάς
σ΄εκείνο το "ίσως" μιας γυναίκας!

Τι κόσμος χωρίς..
χωρίς το λάθος ή τον κίνδυνο
το θάρσεμα της ήττας
σαν να τρως με φίλους
χωρίς να σπάσεις ούτε .ένα πιάτο
να λερώσεις τραπεζομάντιλο
να καβγαδίσεις με ένα ποτήρι.

Άκου επιτέλους τους ειδικούς
εκείνον με τα σφιχτά χείλη
που κάθε μέρα την ίδια ώρα
σου λέει περίπου:

"Μείνε στο σπίτι σου
και μη μιλάς
χώσου βαθιά
κι αν δεν έχεις σπίτι
βρες μια σπηλιά, ένα στάβλο
ένα απάγκιο
σε κοινό χαρτοκούτι,
ένα τάφο να παραχωθείς
να βάλεις τη μούρη σου
να βάλεις μαζί τα παιδιά
τη γριά
και τον γέρο σου αν ζει από τότε
σε βάρος κάποιου ταμείου."

Χωθείτε μέσα όσοι βήχετε
όσοι βήξατε κάποτε
όσοι λέτε να βήξετε
όσοι έχετε βήξει κάποια στιγμή
με αξιοπρέπεια.

Μέσα για πάντα λοιπόν
εσείς κυρίως
όσοι είχατε φτύσει με το σάλιο σας
πάνω στον δικό μας
ντελικάτο κι αιώνιο υπερσυντέλικο.

Νίκος Ι. Καραβέλος
Δικηγόρος-Συγγραφέας