Κάθε εσπέρα, έξι ακριβώς, την ώρα που βραδιάζει, ο καθηγητής, μέχρι πρότινος και ο Πρωθυπουργός, εμφανίζεται στο γυαλί και ψάλλει Άμωμοι εν οδώ …:
Τόσα κρούσματα από τον Κορονοϊό.
Τόσοι διασωληνωμένοι.
Τόσοι τεθνεώτες,
εκ των οποίων:
Τόσοι υπερήλικες,
Τόσοι με υποκείμενα νοσήματα.
Αγαθή πρόθεσή του είναι να πληροφορήσει τον κόσμο, ελπίζοντας ότι έτσι, θα συμμορφωθεί με τα μέτρα προφύλαξης, τα οποία είναι γνωστά, και σωστά διατυμπανίζονται καθημερινά, ίσως και ανά ώρα;
Όμως, φαντάζομαι, ότι θα αντιλαμβάνεται και ο ίδιος πως με την ξερή θανατηφόρα γλώσσα των αριθμών, ο κόσμος τρομοκρατείται, παρά πληροφορείται.
Οι αρμόδιοι οφείλουν να γνωρίζουν, και γνωρίζουν, τους αριθμούς των κρουσμάτων και των θανάτων από COVID19, προκειμένου να διαμορφώνουν στρατηγική και να λάβουν αποφάσεις και μέτρα, για την αντιμετώπιση της πανδημίας.
Ο Ελληνάρας, όμως — υπάρχει κι αυτός, τον είδατε στις παραλίες, κι αλλού, και με μάσκα και χωρίς μάσκα, να γυροφέρνει, προσποιούμενος πάντα κάποιον σοβαρό σκοπό, — γράφει στη μάσκα του τις οδηγίες και εγωιστικά αδιαφορεί για τους άλλους.
Γι’ αυτό το είδος του «ανθρώπου», υπάρχει η αστυνομία της καραντίνας και οι κυρώσεις.
Υπήρξαν και άλλες πανδημίες ( θυμάστε το SARS;).
Έκαναν τον κύκλο τους και τελείωσαν.
Κι αυτός, ο Κορονοϊός COVID19, θα κάνει τον κύκλο του και θα τελειώσει.
Μέχρι τότε, όμως, δεν πρέπει να τελευτήσουν, εξ αιτίας του, μεταβαίνοντες εις τόπον «αναψύξεως, ένθα απέδρα οδύνη, λύπη και στεναγμός.», κι’ άλλοι συνάνθρωποί μας.
Κι αυτό εξαρτάται:
► Από τη σοβαρότητα του Κράτους, και των ειδικών επιστημόνων,
► Από την επάρκεια του ΕΣΥ (ΜΕΘ, ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό)
► Από την τήρηση των γνωστών μέτρων προφύλαξης από τους πολίτες.
Δεν είναι, όλοι, οπαδοί του σταρχιδισμού των ελληναράδων.
Οι γιατροί οι νοσηλεύτριες και νοσηλευτές του ΕΣΥ δίνουν
την μάχη τους, με αυταπάρνηση, πολλές φορές άοπλοι.
Έλλειψη: ειδικές μάσκες, ειδικά γυαλιά, (όχι ηλίου, ούτε μυωπίας)
Έλλειψη: ιατρονοσηλευτικού προσωπικού.
«Ελάβομεν νουν καθηγεμόνα και του ανοηταίνειν ου παυόμεθα»
(Γρηγόριος ο Παλαμάς)
Καιρός να παύσει η ανόητη πεοχειράντλησις, στα γυάλινα τηλε-ΜΜΕ (Μέσα Μαζικής Εγκεφαλομαλάκυνσης):
Κυριών, ξανθόμαλλων (φυσικό ή ξανθοβαμμένο μαλλί), κοαζουσών ανοήτως.
Σπουδαιογελοίων κυρίων βαψομαλλιάδων, ποικίλλου χρώματος και
Ήταν σαν σήμερα, 15 χρόνια πριν, όταν τρεις άνθρωποι κι ένα αγέννητο παιδί έχασαν τη ζωή τους τόσο άδικα. Νεκροί σε ένα υποκατάστημα τράπεζας της Marfin στο κέντρο της Αθήνας.
Ήταν η Πρωτομαγιά του 1976. Δύο χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας και το δράμα της Κύπρου. Οι Έλληνες έβλεπαν με αισιοδοξία το μέλλον, αλλά και με την καχυποψία ότι δεν έχουν εξαφανιστεί οι πιθανότητες μίας επιστροφής των χολερικών και των απομειναριών της χούντας.
Την ημέρα της γιορτής του Πάσχα βρέθηκα όπως οι περισσότεροι γύρω από ένα οικογενειακό τραπέζι. Εκεί που μετά τον οβελία, ανάμεσα στα γλυκά που έχουν μείνει και στο τελευταίο τσίπουρο, γίνονται οι πιο σημαντικές συζητήσεις.