"Δεν συστήνεται και είναι επικίνδυνη η χρήση της μάσκας, από ανθρώπους που ανήκουν στο γενικό κοινό... Μπορεί να μεταδώσουν την νόσο".
Αυτά είπε πριν από λίγο καιρό ο ιατρός, κ. Σωτήριος Τσιόδρας (ου μην και διατροφολόγος, θεολόγος και φιλόλογος!). Εννοώντας, προφανώς, ότι η χρήση της μάσκας δεν είναι μόνο αλυσιτελής για την αντιμετώπιση του κινδύνου μετάδοσης του ιού, αλλά και επικίνδυνη!!
ΟΙ λόγοι προφανείς, καθώς "το γενικό κοινό" (ωραία ελληνικά, γιατί υπάρχει και το "ειδικό κοινό! "), δε νογάει {ζακυνθ.= εννοεί} τους κανόνες χρήσης, αλλά και γιατί με τις μάσκες μεταδίδεται ο ιός.
Αυτό καταλάβαμε εμείς, που μάθαμε να σκαλίζουμε κάτι λίγα γράμματα, αλλά επιμένουμε να χρησιμοποιούμε το μυαλό μας, ως αυταξία και ως εργαλείο νόησης και όχι ως πατσαβούρα,, όπως συνηθίζουν κάποιοι.
Λέγοντάς τούτο ο κύριος αυτός, με το κύρος, υποτίθεται, του σωτήρα της "Πόλης", εννοείται πως θα έλαβε υπ' όψιν του ότι και κατά την περίοδο του γενικού εγκλεισμού, το "γενικό κοινό" επισκεπτόταν τα σούπερ μάρκετ και τις λαϊκές αγορές κ.τ.λ και η ανθρώπινη καθημερινή επαφή γινόταν κατά χιλιάδες! Παρά ταύτα εξόρκισε την μάσκα ως επικίνδυνη!
Πιστεύαμε πως η επιστημονική ιατρική άποψη είναι κάτι το σοβαρό και όχι σφουγγαρόπανο να το αλλάζεις κατά το γούστο σου και ανάλογα με την βρωμιά που μαζεύει.
Όμως ο κ.Τσιόδρας είπε σήμερα την 29 /4 / 2020 τα ακριβώς αντίθετα.
Ειδικότερα,μιλώντας,ως εκπρόσωπος της "Εθνικής Επιτροπής Καταμετρήσεως Θανάτων", για να δικαιολογήσει το " άλλα λέω το πρωί κι άλλα το βράδυ", είπε τα εξής: " Τα δεδομένα τώρα στηρίζουν τη χρήση της μάσκας τότε όχι.Τότε το απαγορευτικό ήταν αρκετό, αλλά τώρα οι συνθήκες αλλάζουν..."
Αναρωτιέται κάθε άνθρωπος καλής πίστης, που το μυαλό του έμεινε όρθιο σε αυτή την καταιγίδα:
Πού είναι το όριο αντοχής;
Πού είναι ο πνευματικός κόσμος;
Πού κρύβονται, όσοι σέβονται ακόμη την ηθική κι όχι την "ηθική του συμφέροντος'';
Πώς δεν ορθώνουν το ανάστημά τους;
Πώς νομιμοποιούν με την σιωπή τους την επιβολή του φόβου, μέσω μιας επίβουλης "ιατρικής";
Δεν νιώθουν πως θα κληθούν να απολογηθούν, αν όχι αλλού, τουλάχιστον στην συνείδησή τους, ως συμμέτοχοι σε βαρύτατα παραπτώματα;
Εκτός κι αν την έχασαν κατά την μακρά μετακόμιση από το στενό μα όμορφο πατρικό τους, στα ευρύχωρα διαμερίσματα της βολικής θεωρίας.
Ήταν σαν σήμερα, 15 χρόνια πριν, όταν τρεις άνθρωποι κι ένα αγέννητο παιδί έχασαν τη ζωή τους τόσο άδικα. Νεκροί σε ένα υποκατάστημα τράπεζας της Marfin στο κέντρο της Αθήνας.
Ήταν η Πρωτομαγιά του 1976. Δύο χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας και το δράμα της Κύπρου. Οι Έλληνες έβλεπαν με αισιοδοξία το μέλλον, αλλά και με την καχυποψία ότι δεν έχουν εξαφανιστεί οι πιθανότητες μίας επιστροφής των χολερικών και των απομειναριών της χούντας.
Την ημέρα της γιορτής του Πάσχα βρέθηκα όπως οι περισσότεροι γύρω από ένα οικογενειακό τραπέζι. Εκεί που μετά τον οβελία, ανάμεσα στα γλυκά που έχουν μείνει και στο τελευταίο τσίπουρο, γίνονται οι πιο σημαντικές συζητήσεις.