Η θρησκόληπτη επιστήμων-λοιμωξιολόγος ξαναχτύπησε! (Ελευθέριος Ανευλαβής)

Αρθρογραφία 14 Μαϊου 2020

Ελευθέριος Ανευλαβής

«Την πεποίθησή της ότι δεν μπορεί να μεταδοθεί κορωνοϊός από τη Θεία Ευχαριστία εξέφρασε κατηγορηματικά η λοιμωξιολόγος Ελένη Γιαμαρέλλου, μιλώντας στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ».

«Όποιος πάει να κοινωνήσει, άσχετα αν το πιστεύει ή δεν το πιστεύει, συμμετέχει στο μυστήριο. Επομένως δεν υπάρχει κίνδυνος για κορωνοϊό όπως και για κανένα άλλο μικρόβιο».

«Είναι κάτι που υπερβαίνει και το νου μας και τις απόψεις μας και τις σκέψεις μας» πρόσθεσε και στην ερώτηση των δημοσιογράφων εάν υπερβαίνει και την υγεία μας η καθηγήτρια απάντησε: «Ασφαλώς και την υγεία μας. Σε προφυλάσσει και στην υγεία σου ούτε συζήτηση».

Όντως, υπερβαίνει τον νου κάθε νοήμονος ανθρώπου, η πιο πάνω, αλλά και η παρακάτω δήλωση της Κυρίας:

«Εδώ δεν ισχύει η έννοια της επιστήμης. Είναι η έννοια του μυστηρίου. Η οποία είναι πάνω από την επιστήμη και επηρεάζει την επιστήμη».

 

Εδώ, επικαλούμαι, ανευλαβώς, τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, σε δεύτερο πρόσωπο: «Ελάβατε νουν καθηγεμόνα, και του ανοηταίνειν ου παύεσθε».

Και η ανοησία (άνοια, μικρόνοια, κουφόνοια, βραδύνοια, αμβλύνοια… Γ. Μπαμπινιώτη «Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας», στο λήμμα: ανοησία ), στην περίπτωση της Κυρίας, εκτός από ανοησία, είναι και επικίνδυνη. Βλάπτει σοβαρά την υγεία.

Και εν κατακλείδι:

«Υπάρχει ένας λεξ*

που είναι πάντων ρεξ**

Ο Μεγαλοδύναμος σεξ

Αυτός αν γίνει «εξ»***

Αρχίζουμε τα βρεκεκέξ

Πάρις Τακόπουλος «Κενή, (με έψιλον) Διαθήκη»

* Νόμος

** Βασιλιάς

*** Τέως

Τελευταία ενημέρωση: Πέμπτη, 14 Μαΐου 2020, 14:23
www.zougla.gr 

Προβλήθηκε 1058 φορές

Αλέκος Παναγούλης: 49 χρόνια από τον χαμό ενός αυθεντικού λαϊκού ήρωα

Ήταν η Πρωτομαγιά του 1976. Δύο χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας και το δράμα της Κύπρου. Οι Έλληνες έβλεπαν με αισιοδοξία το μέλλον, αλλά και με την καχυποψία ότι δεν έχουν εξαφανιστεί οι πιθανότητες μίας επιστροφής των χολερικών και των απομειναριών της χούντας.

Η άδεια Αθήνα και τα άδεια όνειρα των παιδιών μας (Ελένη Καλογεροπούλου)

Την ημέρα της γιορτής του Πάσχα βρέθηκα όπως οι περισσότεροι γύρω από ένα οικογενειακό τραπέζι. Εκεί που μετά τον οβελία, ανάμεσα στα γλυκά που έχουν μείνει και στο τελευταίο τσίπουρο, γίνονται οι πιο σημαντικές συζητήσεις.