ΑΜΟΙΒΑΙΟΣ ΑΦΟΡΙΣΜΟΣ (του Νίκου Ι. Καραβέλου)

Αρθρογραφία 17 Μαϊου 2020

Μάθαμε πως ο σεβασμιότατος κ. Αμβρόσιος αφόρισε τον σεβαστό υφυπουργό μας κ. Χαρδαλιά!

Μεταξύ των άλλων, στον αφορισμό ορίζονται και τα της ταφής και της τύχης του υπολείμματος προσωπικότητας (του νεκρού σώματος) κτλ. καθώς και τα της ψυχής του εκλιπόντος.

Κάτι τέτοιο (τηρουμένων των αναλογιών), συνέβη την εποχή μας, όπου μια επιτροπή απαρτιζόμενη από άτομα, τα οποία σεβόμαστε και συνεπώς αποφεύγουμε να χαρακτηρίσουμε...

Η επιτροπή αυτή, λένε οι κακές γλώσσες, μας έκλεισε μέσα, επικαλούμενη μη αληθή στοιχεία (Ο Πετράρχης της Κορωνολογίας, το δήλωσε κυνικότατα δις!). Όρισε μάλιστα και τον τρόπο ταφής των νεκρών, (λίγο έλειψε και το λιώσιμο)...

Από δίπλα και ο Χαρδαλιάς..Τι φυσιογνωμίες, θεέ μου!

Επειδή λοιπόν ο κ. Τσιόδρας τυγχάνει άνθρωπος ευαίσθητος, χαμηλοθώρης, τιτιβίζων ελαφρώς, εκκλησιαστικός και μνησι(ά) κακος, (την λέξη παρήγαγε γενικώς και σε χρόνο ανύποπτο, ο αδελφός μου Αλέξανδρος) και ... δε μπορεί..

Γι αυτό βρέθηκε από κοντά ο κ. Χαρδαλιάς, ο οποίος ακόμη κι όταν ψεύδεται, σε κοιτά κατ' ευθείαν στα μάτια, διαψεύδοντας τους αδαείς φυσιογνωμιστές, που υποστηρίζουν ότι αυτός που ψεύδεται κοιτάει κάτω.

Αυτός λοιπόν οφείλει, με τη σειρά του, να ανταφορίσει τον σεβασμιότατο κ. Αμβρόσιο, και για λογαριασμό των λοιπών, κορωναρμοδίων, θέτοντας σε νόμιμο και παραδεκτό συμψηφισμό, τις εκατέρωθεν ανοησίες τους,  ή μέρος τούτων.

Νίκος Ι. Καραβέλος
Δικηγόρος - Συγγραφέας

Προβλήθηκε 675 φορές

Αλέκος Παναγούλης: 49 χρόνια από τον χαμό ενός αυθεντικού λαϊκού ήρωα

Ήταν η Πρωτομαγιά του 1976. Δύο χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας και το δράμα της Κύπρου. Οι Έλληνες έβλεπαν με αισιοδοξία το μέλλον, αλλά και με την καχυποψία ότι δεν έχουν εξαφανιστεί οι πιθανότητες μίας επιστροφής των χολερικών και των απομειναριών της χούντας.

Η άδεια Αθήνα και τα άδεια όνειρα των παιδιών μας (Ελένη Καλογεροπούλου)

Την ημέρα της γιορτής του Πάσχα βρέθηκα όπως οι περισσότεροι γύρω από ένα οικογενειακό τραπέζι. Εκεί που μετά τον οβελία, ανάμεσα στα γλυκά που έχουν μείνει και στο τελευταίο τσίπουρο, γίνονται οι πιο σημαντικές συζητήσεις.