Πήγα σε ένα υπέροχο εκκλησάκι. Πρόκειται για τον Προφήτη Ηλία στην Ηλιούπολη Αττικής.
Έκανα Ανάσταση παραδοσιακά, όπως στο χωριό!
Η θέα καταπληκτική. Είχα δημιουργήσει κι ένα βίντεο, το οποίο μπορείτε να παρακολουθήσετε παρακάτω. (εδώ)
Η ατμόσφαιρα υπέροχη. Υποσχέθηκα ότι και το 2020 θα έκανα Ανάσταση στο ίδιο μέρος.
Όμως, ο κορονοϊός και η καραντίνα δεν το επέτρεψαν.
Μέσα Μαΐου και με την πρώτη ευκαιρία επισκέπτομαι το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία, για να λάβω την ίδια θετική ενέργεια, να απολαύσω την ίδια θέα, να χαλαρώσω για λίγο από τα προβλήματα της καθημερινότητας και το άγχος.
Και αντικρίζω αυτό το θέαμα:
Μία σαρκοφάγος από τούβλα έχει καταπιεί το εκκλησάκι.
Είναι σαν ένα νέο μεγαθήριο να έχει πνίξει τον παλιό, ωραίο και μικρό ναό.
Πώς είναι δυνατόν να αρέσει σε ορισμένους αυτό το έκτρωμα;
Τα διάφορα γραμμένα συνθήματα δίνουν την απάντηση.
Τόσο κρίμα, τόσο άδικο για το εκκλησάκι.
Καμιά φορά ο άνθρωπος υποσκάπτει τον ίδιο του τον εαυτό, τη φύση, την κληρονομιά του.
Άψυχα κι έμψυχα τούβλα ενωμένα με σκοπό την καταστροφή της τέχνης, της ομορφιάς, του μόχθου της δημιουργίας παλαιότερων καλλιτεχνημάτων και κατασκευών, της ηθικής, του δικαίου, της νομιμότητας.
Ήταν η Πρωτομαγιά του 1976. Δύο χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας και το δράμα της Κύπρου. Οι Έλληνες έβλεπαν με αισιοδοξία το μέλλον, αλλά και με την καχυποψία ότι δεν έχουν εξαφανιστεί οι πιθανότητες μίας επιστροφής των χολερικών και των απομειναριών της χούντας.
Την ημέρα της γιορτής του Πάσχα βρέθηκα όπως οι περισσότεροι γύρω από ένα οικογενειακό τραπέζι. Εκεί που μετά τον οβελία, ανάμεσα στα γλυκά που έχουν μείνει και στο τελευταίο τσίπουρο, γίνονται οι πιο σημαντικές συζητήσεις.
Η ημέρα της γιορτής του Αγίου Βαλεντίνου συσχετίστηκε με την ημέρα των ερωτευμένων από τον Τζέφρυ Τσώτσερ και το ποίημα του «Το Κοινοβούλιο των Πτηνών»