ΙΡΜΑ (του Νίκου Ι. Καραβέλου)

Αρθρογραφία 19 Μαϊου 2020

Ακούμπησα στο χώμα
το σώμα της
προσεκτικά στην τρύπα  
λίγο παλιό κρασί
για την περίσταση
και μια  μαξιλαροθήκη.
 
Γριούλα ήταν τυφλή
η τοξωτή χαρακιά από μάχη
μια πληγή στο βλέφαρο 
μια μόνιμη τσίμπλα
σαν σταλακτίτης.
 
Έφυγε πρώτη
πήγε απλά όπως ήρθε
και χώθηκε μια Κυριακή
στο αμάξι μου
δωρίζοντας μου δεκάξι χρόνια
με ένα της γαύγισμα.
 
Ύστερα έφυγε η μητέρα μου
παίρνοντας μαζί της 
το ωραίο ταγέρ της
τη λεμονιά και την χελώνα μας.
 
Φεύγουν που λες οι δικοί  
μεγαλώνουν πολύ μέσα μας 
φεύγουν γιατί έζησαν
γιατί κουράζονται
πάνε για κάπου, δεν ξέρω
σκύλοι και άνθρωποι
που δεν τους χορτάσαμε.
 
Μας αφήνουν τις μνήμες
που λιγοστεύουν
κι ένα τσαπί για να σκάψουμε
ν' ανοίξουμε
τον δρόμο του τέλους μας.
 
Νίκος Ι. Καραβέλος 

Δικηγόρος Συγγραφέας  

Προβλήθηκε 943 φορές

Ζούμε σε εποχή θορύβου - μερικά καθαρά λόγια για τα εμβόλια στην παιδιατρική. (Αλέξης Βαβλάς, MD)

Φαντάσου ότι το ανοσοποιητικό του παιδιού σου είναι μια μικρή ομάδα ασφαλείας που περιπολεί αθόρυβα, μέρα-νύχτα. Τα εμβόλια είναι οι πρόβες της: ο τρόπος να γνωρίσει από πριν τους «κακούς» χωρίς να κινδυνεύσει.

''Οι αμαθείς θρασείς'' [ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ (ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΛΙΚΑΚΟΣ)]

Στο αρχείο του Λιαντίνη βρήκα μια τέτοια έκθεση, πέντε σελίδων, με ημερομηνία 30-11-1956. Ήταν σε ταχυδρομικό φάκελο με παραλήπτη τον «Δημήτριον Νικολακάκον, μαθητήν Γυμνασίου». Αποστολέας ήταν η «Επιθεώρησις Σχολείων Λακεδαίμονος».