Τουριστική δουλοφροσύνη…(Γιώργος Τζεδάκις)

Αρθρογραφία 03 Ιουλίου 2020

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΖΕΔΑΚΙ
  • Με αψίδες νερού, μουσικές, τραγούδια, χορούς και κεράσματα τους υποδεχθήκαμε.
  • Όχι κάποιους ήρωες, αλλά κάτι τυχάρπαστους τουρίστες!
  • Για μια χούφτα ευρώ δώσαμε αξία σε αγνώστους, που στη χώρα τους μπορεί να μην τους ξέρει ούτε η μάνα τους…
  • Και το θέμα δεν είναι αυτοί, αλλά εμείς, που δείξαμε το πόσο δουλοπρεπείς μπορούμε να γίνουμε. Ή μήπως, είμαστε, ούτως ή άλλως;
  • Πάλι καλά που δεν τους στήσαμε και… άγαλμα. Αλλού πήγε το μυαλό σας; Ε, όχι αδίκως…
  • Για μια χωριάτικη και μια πατάτες μόνο που δεν ξεβρακωθήκαμε!
  • Τελικά, δεν γίναμε τα γκαρσόνια, αλλά τα γιουσουφάκια της Ευρώπης…
  • Κατά τ’ άλλα, έχουμε απαίτηση από τον εκάστοτε πρωθυπουργό να πατά πόδι στις συναντήσεις του με τους Ευρωπαίους, όταν εμείς γινόμαστε χαλί να μας πατήσουν οι τουρίστες.
  • Αυτοί είμαστε, γι’ αυτό και αυτούς τους κυβερνήτες έχουμε.
  • Πάλι καλά που αποσύραμε από την κυκλοφορία τον Πάκη. Θα ήταν ικανός (μόνο γι’ αυτό…) να τους υποδέχεται, καθημερινά, με τιμές αρχηγού κράτους!
  • Αν και με τους λόγους που θα εκφωνούσε, πιθανόν να ξανάμπαιναν οι τουρίστες στο αεροπλάνο. Αν κι αυτό δεν θα ήταν απαραιτήτως κακό…
  • Διότι, μπορεί ο τουρισμός να φέρνει χρήμα, αλλά το ότι μια ολόκληρη χώρα στηρίζεται μόνο στον τουρισμό (και στην αντιπαροχή, δυστυχώς…) είναι και η καταστροφή της.
  • Πόσο μάλλον, όταν η τουριστική πολιτική της δεν έχει μακρόπνοο σχεδιασμό. Για να μην πούμε ούτε καν σχεδιασμό…
  • Και κυρίως, όταν δεν έχει επιλεγεί το τουριστικό μοντέλο πάνω στο οποίο θα κινηθεί η χώρα.
  • Ό, τι κάτσει και στον τουρισμό.
  • Όταν η χωριάτικη του τουρίστα και το τσιμέντο του εργολάβου είναι η ελπίδα για οικονομική ανάκαμψη, τότε το μέλλον της χώρας κάθε άλλο παρά ευοίωνο μπορεί να είναι…
  • Κι εντάξει, να υποδεχθείτε τον τουρίστα σαν Μεσσία. Τον Έλληνα μισθοσυντήρητο, που προσπαθεί να βρει ένα οικονομικό κατάλυμα μπας και κάνει δυο βουτιές, γιατί τον έχετε χεσμένο;
  • Τα πάντα στην υπηρεσία των ξένων και τίποτα για τους συμπατριώτες σας;
  • Να χαίρεστε τη δουλοφροσύνη σας…

Πηγή  

Προβλήθηκε 704 φορές

Αλέκος Παναγούλης: 49 χρόνια από τον χαμό ενός αυθεντικού λαϊκού ήρωα

Ήταν η Πρωτομαγιά του 1976. Δύο χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας και το δράμα της Κύπρου. Οι Έλληνες έβλεπαν με αισιοδοξία το μέλλον, αλλά και με την καχυποψία ότι δεν έχουν εξαφανιστεί οι πιθανότητες μίας επιστροφής των χολερικών και των απομειναριών της χούντας.

Η άδεια Αθήνα και τα άδεια όνειρα των παιδιών μας (Ελένη Καλογεροπούλου)

Την ημέρα της γιορτής του Πάσχα βρέθηκα όπως οι περισσότεροι γύρω από ένα οικογενειακό τραπέζι. Εκεί που μετά τον οβελία, ανάμεσα στα γλυκά που έχουν μείνει και στο τελευταίο τσίπουρο, γίνονται οι πιο σημαντικές συζητήσεις.