Ο Δήμος Ηλιούπολης και η εμποροπανήγυρη στην Αγ. Μαρίνα (Παναγιώτης Δριμυλής)

Αρθρογραφία 16 Ιουλίου 2020

Μαθαίνουμε με έκπληξη ότι θα πραγματοποιηθεί το εμπορικό κομμάτι του πανηγυριού στην Αγ. Μαρίνα της Ηλιούπολης, ενώ υπάρχει πρόσφατη κυβερνητική απόφαση για αναστολή τους.

Ποιος έχει την ευθύνη για αυτό;

Σε δήλωση του ο αρχιμανδριτης Σεραφείμ, αναφέρει ότι την ευθύνη για αυτό το κομμάτι την έχει ο δήμος.

Σε πολύ λίγες μέρες ακολουθούν αλλά δύο πανηγύρια, του πρ. Ηλία και της αγ. Παρασκευής.

Ποιος θα αποφασίσει γι αυτά;

Η δημοτική αρχή φαίνεται πως κινείται στα πλαίσια της παράβασης καθήκοντος καθώς δεν είναι αυτή που μπορεί να αποφασίσει αν θα γίνει το πανηγύρι ή όχι.

Ποιες είναι οι σκοπιμότητες που οδηγούν σε τέτοιες αποφάσεις;

Είναι χάρες προς τους μικροπωλητές που πρέπει να δουλέψουν εποχή που είναι;

Είναι χάρες προς τον ιερέα της αγ. Μαρίνας για τις υπηρεσίες του στον δήμο, εναντίον των άλλων ιερέων της περιοχής; Γιατί στους αγ. Αναργύρους δεν έγινε το πανηγύρι, ενώ στην αγ. Μαρίνα γίνεται;

Η αστυνομία μπορεί να παρέμβει και να το σταματήσει;

Περίεργες αποφάσεις αναρμοδιων να τις πάρουν, σε σκοτεινές εποχές.

Οι συνεργοί με την ντροπή της πόλης, πάλι συνένοχοι;

Έχουν γράψει και συλλογικά και προσωπικά ο καθένας, ένα κάρο κείμενα για τις σχέσεις διαπλοκής με την εκκλησία.

Μήπως πάνε εθελοντές να ρυθμίσουν την κίνηση της κυκλοφορίας τώρα;

Ο αντιδήμαρχος για τα πανηγύρια θα μας βγάλει κάνα δεκάρικο-λόγο-για την νομιμότητα;

Ή η νομιμότητα αφορά μόνο τον πρ. Ηλία;

Δεν πειράζει, ας μας γράψουν για τα νομοσχέδια της κυβέρνησης, που τα χρησιμοποιούν ως betadine για να κρύψουν την απουσία τους αλλά και τη συνενοχή τους σε όσα γίνονται.

Παναγιώτης Δριμυλής 

Προβλήθηκε 2055 φορές

Αλέκος Παναγούλης: 49 χρόνια από τον χαμό ενός αυθεντικού λαϊκού ήρωα

Ήταν η Πρωτομαγιά του 1976. Δύο χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας και το δράμα της Κύπρου. Οι Έλληνες έβλεπαν με αισιοδοξία το μέλλον, αλλά και με την καχυποψία ότι δεν έχουν εξαφανιστεί οι πιθανότητες μίας επιστροφής των χολερικών και των απομειναριών της χούντας.

Η άδεια Αθήνα και τα άδεια όνειρα των παιδιών μας (Ελένη Καλογεροπούλου)

Την ημέρα της γιορτής του Πάσχα βρέθηκα όπως οι περισσότεροι γύρω από ένα οικογενειακό τραπέζι. Εκεί που μετά τον οβελία, ανάμεσα στα γλυκά που έχουν μείνει και στο τελευταίο τσίπουρο, γίνονται οι πιο σημαντικές συζητήσεις.