Ιστορία μου, αμαρτία μου... (Γιώργος Τζεδάκις)

Αρθρογραφία 17 Ιουλίου 2020

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΖΕΔΑΚΙ
  • Το τερμάτισε πάλι ο μικρός Αλέξης. Τουίταρε το σύνθημα της γαλλικής επανάστασης για την επέτειο της 14ης Ιουλίου και αντί για αδελφοσύνη, έγραψε αδελφότητα!
  • Προφανώς, έψαχνε την αδελφικότητα, αλλά δεν τη βρήκε.
  • Πάλι καλά που δεν έγραψε… αδελφάτο.
  • Κι εντάξει, δεν ξέρει. Γιατί δεν ρωτάει;
  • Τουλάχιστον, πέτυχε το ελευθερία και ισότητα.
  • Μπορεί, όμως, να το δούμε κι αλλιώς. Έπιασε δύο στα τρία. Πα μαλ, που θα έλεγαν και τα γαλλάκια.
  • Αλλά εδώ, δεν ξέρουμε τη δική μας ιστορία, θα ξέρουμε τη γαλλική;
  • Είστε σίγουροι πως αν ρωτούσαμε τους 300 της Βουλής να μας πουν το σύνθημα της γαλλικής επανάστασης θα απαντούσαν και σωστά;
  • Εδώ, είναι αμφίβολο αν ξέρουν το «Ελευθερία ή Θάνατος» της δικής μας επανάστασης.
  • Όχι, δεν είναι αγράμματοι. Ημιμαθείς είναι οι περισσότεροι. Κι αυτό είναι πιο επικίνδυνο…
  • Με την ευκαιρία και εν όψει των εορτασμών για τα 200 χρόνια από το 1821, να… υπενθυμίσουμε ότι η ελληνική επανάσταση ήταν ανεξαρτησίας.
  • Ούτε ταξική, ούτε τίποτα άλλο απ’ όσα γράφονται από κάποιους ανιστόρητους. Ακόμα και από καθηγητές στο επίσημο σάιτ για το 2021.
  • Κι επειδή αγνοούμε την ιστορία μας, βρίσκουν ευκαιρία κάποιοι να την αναθεωρήσουν και όσους πείσουν…
  • Πες, πες, πες, όλο και κάτι θα μείνει.
  • Μόνο που δεν φταίνε αυτοί. Εμείς φταίμε που αδιαφορούμε να τη μάθουμε.
  • Αλλά, όταν τα μόνα που διαβάζουμε είναι ζώδια, κουτσομπολιά και προφητείες, πού χρόνος…
  • Κι όταν δεν ξέρουμε το χθες, θα το πληρώσουμε αύριο με τις επιλογές του σήμερα.
  • Και δεν πρόκειται για θεωρία. Η πραγματικότητα το έχει επιβεβαιώσει.
  • Κι αν ασχολούμαστε συχνά πυκνά με την ημιμάθεια του Τσίπρα, αλλά και άλλων, έχει να κάνει με τις απαιτήσεις που έχουμε κάποιοι από αυτούς που μας κυβερνούν.
  • Φυσικά και οι γνώσεις ενός πολιτικού δεν αποτελούν εχέγγυα ότι θα κυβερνήσει σωστά και δίκαια. Η άγνοια ή η ημιμάθειά του, όμως, είναι σίγουρα επικίνδυνες για τη χώρα.
  • Κι επειδή μετά τον Τσίπρα μας προέκυψε ο Μητσοτάκης (και τζάμπα τα πτυχία του, δηλαδή), η χώρα εξακολουθεί να βαδίζει στην τύχη…

Πηγή  

Προβλήθηκε 622 φορές

Αλέκος Παναγούλης: 49 χρόνια από τον χαμό ενός αυθεντικού λαϊκού ήρωα

Ήταν η Πρωτομαγιά του 1976. Δύο χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας και το δράμα της Κύπρου. Οι Έλληνες έβλεπαν με αισιοδοξία το μέλλον, αλλά και με την καχυποψία ότι δεν έχουν εξαφανιστεί οι πιθανότητες μίας επιστροφής των χολερικών και των απομειναριών της χούντας.

Η άδεια Αθήνα και τα άδεια όνειρα των παιδιών μας (Ελένη Καλογεροπούλου)

Την ημέρα της γιορτής του Πάσχα βρέθηκα όπως οι περισσότεροι γύρω από ένα οικογενειακό τραπέζι. Εκεί που μετά τον οβελία, ανάμεσα στα γλυκά που έχουν μείνει και στο τελευταίο τσίπουρο, γίνονται οι πιο σημαντικές συζητήσεις.