Όποιος βρει τάξη με 17 μαθητές, ένα παγουρίνο δώρο από την κ. Κεραμέως (Χρήστος Κάτσικας)

Αρθρογραφία 25 Αυγούστου 2020

Χρήστος Κάτσικας

Όλες οι επιστήμες, των μαθηματικών συμπεριλαμβανομένων, χρησιμοποιούνται, πολλές φορές, από τους μηχανισμούς προπαγάνδας, δήθεν για να μας διαφωτίσουν, στην ουσία όμως για να μας συσκοτίσουν.

Μεγάλο σουξέ έχει η μαθηματική έννοια του «μέσου όρου». Έστω και απλή αναφορά του όρου αυτού, στον γραπτό ή προφορικό λόγο, προκαλεί συνειρμικά μια αίσθηση του «μέτρου» ή του «μετρίου». Και αυτό φυσικά δίνει στο σύστημα ένα ακαταμάχητο πλεονέκτημα προκειμένου να μας κοροϊδέψει.

Ο μέσος όρος, είναι ένας πολύ ωραίος τρόπος να βλέπεις τα πράγματα. Για παράδειγμα, αν εγώ παίρνω 500 ευρώ το μήνα κι εσύ 2.500, ο μέσος όρος είναι 1.500.

Αν τον λάβουμε υπόψιν τότε ζούμε κι οι δύο μέτρια. Στην πραγματικότητα εσύ ζεις καλά κι εγώ πεινάω.

Ετσι κι η κ. Κεραμέως. Δεν αραιώνει τις τάξεις, γιατί ο μέσος όρος στα σχολεία, είπε, είναι 17 μαθητές ανά τάξη.

Κάτι τέτοια μας ταΐζει η κ. Κεραμέως.

Μέσους όρους και μαλλί της γριάς. Χρησιμοποιεί τη στατιστική όπως ο μεθυσμένος τους φανοστάτες. Για να στηριχθεί και όχι για να φωτιστεί.

Εις υγείαν και καληνύχτα σας. Και δώρο ένα παγουρίνο σε όποιον βρει τάξη με 17 μαθητές στην Αθήνα

πηγή 

Προβλήθηκε 881 φορές

Αλέκος Παναγούλης: 49 χρόνια από τον χαμό ενός αυθεντικού λαϊκού ήρωα

Ήταν η Πρωτομαγιά του 1976. Δύο χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας και το δράμα της Κύπρου. Οι Έλληνες έβλεπαν με αισιοδοξία το μέλλον, αλλά και με την καχυποψία ότι δεν έχουν εξαφανιστεί οι πιθανότητες μίας επιστροφής των χολερικών και των απομειναριών της χούντας.

Η άδεια Αθήνα και τα άδεια όνειρα των παιδιών μας (Ελένη Καλογεροπούλου)

Την ημέρα της γιορτής του Πάσχα βρέθηκα όπως οι περισσότεροι γύρω από ένα οικογενειακό τραπέζι. Εκεί που μετά τον οβελία, ανάμεσα στα γλυκά που έχουν μείνει και στο τελευταίο τσίπουρο, γίνονται οι πιο σημαντικές συζητήσεις.