Μία Ανακοίνωση του ''Ιατρικού Συλλόγου Χωροφυλάκων'' (Νίκος Καραβέλος)

Αρθρογραφία 21 Σεπτεμβρίου 2020

Νίκος Καραβέλος

Όταν ομιλούμε περί φασισμού, αυτό εννοούμε:

''Να μην βρίσκει γωνιά να γεννηθεί μια άποψη αντίθετη με την κρατούσα άποψη".

Όταν ομιλούμε περί αναχρονιστικού ολοκληρωτισμού,αυτό εννοούμε:

''Να μη βρίσκει νεράκι να πιει μια ιδέα που είχε την ατυχία να αμφισβητήσει την αυθεντία της ηλιθιότητας της κρατούσας ιδέας''.

Όταν ομιλούμε περί αμάθειας και μάλιστα θρασύτατης αυτό εννοούμε:

''Οι ολίγιστοι να παριστάνουν τους μεγάλους, προεκτείνοντας χωρίς επίγνωση, τις φαιδρές στιγμές του... Καρναβαλιού''

Αξίζει να διαβάσει κανείς την ανακοίνωση - απειλή του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, (μάλλον ιατρικής Κομμαντατούρ Αθηνών), ο οποίος αγνοεί χλευάζοντας το ιατρικό συνέδριο στο οποίο έλαβαν μέρος διεθνείς προσωπικότητες, απαξιώνοντας το κύρος τους.

Βεβαίως το συνέδριο αυτό απαξίωσαν και οι σημαίνοντες ιατροδημοσιογράφοι, τύπου Τσόδρα, Σύψα Μόσιαλου, και με το δίκιο τους (τι ζητάει η αλεπού στο παζάρι;).

Η εν λόγω, λοιπόν Ένωση Παλαιών Χωροφυλάκων, καταδίκασε στην ουσία τους νομπελίστες ιατρούς που μίλησαν για την απάτη (όχι του κορωνοιού αλλά του πολιτικοιατρικού χειρισμού ''αντιμετώπισής'' του, καταδικάζοντας κάθε απόπειρα διαφωνίας με τις μάσκες ή με τον υποχρεωτικό εμβολιασμό, που προφανώς προωθούν οι γίγαντες της ιατρικής που συμβουλεύουν τον Μητσοτάκη.

Να τους θυμίσουμε μόνο, (και σε αρκετούς νομικούς - δικηγόρους, δικαστές που βουβάθηκαν δυστυχώς) πως "το υποχρεωτικό" αντίκειται στην ιατρική πράξη, με κορυφαίο τον Δεκάλογο της Νυρεμβέργης.

Κι ακόμα πως κάθε αντίθετο συνιστά έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας. 

Προβλήθηκε 688 φορές

Αλέκος Παναγούλης: 49 χρόνια από τον χαμό ενός αυθεντικού λαϊκού ήρωα

Ήταν η Πρωτομαγιά του 1976. Δύο χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας και το δράμα της Κύπρου. Οι Έλληνες έβλεπαν με αισιοδοξία το μέλλον, αλλά και με την καχυποψία ότι δεν έχουν εξαφανιστεί οι πιθανότητες μίας επιστροφής των χολερικών και των απομειναριών της χούντας.

Η άδεια Αθήνα και τα άδεια όνειρα των παιδιών μας (Ελένη Καλογεροπούλου)

Την ημέρα της γιορτής του Πάσχα βρέθηκα όπως οι περισσότεροι γύρω από ένα οικογενειακό τραπέζι. Εκεί που μετά τον οβελία, ανάμεσα στα γλυκά που έχουν μείνει και στο τελευταίο τσίπουρο, γίνονται οι πιο σημαντικές συζητήσεις.