Όλα βαίνουν καλώς... (Γιώργος Τζεδάκις)

Αρθρογραφία 13 Ιανουαρίου 2021

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΖΕΔΑΚΙ

  • Μάθημα με ανοιχτά παράθυρα και κουβερτούλα. Ε, ας δώσουν στους μαθητές και… ρύζι, αλεύρι να γίνει κανονικό survivor.
  • Και αντί για διαγωνίσματα να κάνουν αγωνίσματα με έπαθλο σκούφους και γάντια.
  • Θα τους βοηθήσει και ο ΣΚΑΪ που εκτός από το survivorδίνει μεγάλη σημασία και στα θέματα της παιδείας.
  • Γι’ αυτό και σε χθεσινή εκπομπή συζητούσαν για το άνοιγμα των σχολείων ένας γιατρός, ένα μέλος της ΟΝΝΕΔ και ο… γραμματέας των ειδικών φρουρών.
  • Ο μόνος που έλειπε ήταν ένας παπάς!
  • Τελικά, 200 χρόνια από την Επανάσταση, πήγαμε από το κρυφό στο παγωμένο σχολείο.
  • Αρκεί, πάντως, που είναι ικανοποιημένος ο εκπρόσωπος Ταραντίλης.
  • Αν και μάλλον, η ικανοποίησή του θα οφείλεται στην υπουργοποίησή του.
  • Και με τα εμβόλια πάμε μια χαρά, όπως μας είπε.
  • Μόνο που με αυτόν τον «ικανοποιητικό ρυθμό εμβολιασμών» εμβόλιο θα ακούμε και εμβόλιο δεν θα βλέπουμε…
  • Θα μας έρχεται η ειδοποίηση αφού θα έχουμε αποδημήσει εις Κύριον.
  • Και θα έχουμε και τον υπουργό Πιερρακάκη να υπερηφανεύεται για την απόλυτη επιτυχία του ηλεκτρονικού συστήματος για εμβολιαστικό ραντεβού.
  • Και είναι ικανοί να θεσμοθετήσουν το δικαίωμα των κληρονόμων να κάνουν αποδοχή κληρονομιάς και στο εμβόλιο!
  • Πάει καλά και η οικονομία και όπως μας είπε ο υπουργός Άδωνις «να μην ανησυχούμε», διότι «υπάρχει σχέδιο».
  • Αν και αυτό το «σχέδιο» είναι που μας ανησυχεί…
  • Με την πρώτη θέση πανευρωπαϊκά σε ανεργία και τη δεύτερη στην ανεργία των νέων, τι μπορούμε να περιμένουμε;
  • Να πιάσουν κορυφή και οι άνεργοι νέοι;
  • Και με τις μισές επιχειρήσεις του λιανεμπορίου και της εστίασης να μην ξανανοίξουν, όπως προβλέπεται, πού πάμε καλά;
  • Αν προσθέσουμε τη μείωση των κρατικών εσόδων και την αύξηση του ιδιωτικού χρέους, τότε, μάλλον, ο Άδωνις είναι εκτός τόπου και χρόνου.
  • Αν δεν ανησυχήσουμε τώρα, πότε ν’ ανησυχήσουμε;
  • Όταν βρεθούμε ξυπόλητοι στο πάρκο;

πηγή

Προβλήθηκε 580 φορές

Αλέκος Παναγούλης: 49 χρόνια από τον χαμό ενός αυθεντικού λαϊκού ήρωα

Ήταν η Πρωτομαγιά του 1976. Δύο χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας και το δράμα της Κύπρου. Οι Έλληνες έβλεπαν με αισιοδοξία το μέλλον, αλλά και με την καχυποψία ότι δεν έχουν εξαφανιστεί οι πιθανότητες μίας επιστροφής των χολερικών και των απομειναριών της χούντας.

Η άδεια Αθήνα και τα άδεια όνειρα των παιδιών μας (Ελένη Καλογεροπούλου)

Την ημέρα της γιορτής του Πάσχα βρέθηκα όπως οι περισσότεροι γύρω από ένα οικογενειακό τραπέζι. Εκεί που μετά τον οβελία, ανάμεσα στα γλυκά που έχουν μείνει και στο τελευταίο τσίπουρο, γίνονται οι πιο σημαντικές συζητήσεις.