Στα χρόνια του φόβου. (Eduardo Galeano)

Αρθρογραφία 14 Νοεμβρίου 2020

Όσοι δουλεύουν, φοβούνται μη χάσουν τη δουλειά τους.

Όσοι δε δουλεύουν, φοβούνται μη δε βρουν ποτέ δουλειά.

Όποιος δε φοβάται την πείνα, φοβάται το φαγητό.

Οι οδηγοί αυτοκινήτων φοβούνται να περπατήσουν και οι πεζοί φοβούνται μην τους πατήσουν τα αυτοκίνητα.

Η δημοκρατία φοβάται να θυμηθεί και η γλώσσα φοβάται να τα πει.

Οι πολίτες φοβούνται τους στρατιωτικούς, οι στρατιωτικοί φοβούνται την έλλειψη όπλων, τα όπλα φοβούνται την έλλειψη πολέμων.

Ζούμε στα χρόνια του φόβου.

Φοβάται η γυναίκα τη βία του άντρα και ο άντρας την άφοβη γυναίκα.

Φόβος των κλεφτών, φόβος της αστυνομίας.

Φόβος της πόρτας χωρίς κλειδαριά, του χρόνου χωρίς ρολόγια, του παιδιού χωρίς τηλεόραση, φόβος της νύχτας χωρίς υπνωτικά χάπια και φόβος της ημέρας χωρίς διεγερτικά χάπια.

Φόβος του πλήθους, φόβος της μοναξιάς, φόβος απ' όσα έγιναν και για όσα θα γίνουν, φόβος του θανάτου, φόβος της ζωής.


Eduardo Galeano | Στα χρόνια του φόβου

πηγή

Προβλήθηκε 792 φορές

Ζούμε σε εποχή θορύβου - μερικά καθαρά λόγια για τα εμβόλια στην παιδιατρική. (Αλέξης Βαβλάς, MD)

Φαντάσου ότι το ανοσοποιητικό του παιδιού σου είναι μια μικρή ομάδα ασφαλείας που περιπολεί αθόρυβα, μέρα-νύχτα. Τα εμβόλια είναι οι πρόβες της: ο τρόπος να γνωρίσει από πριν τους «κακούς» χωρίς να κινδυνεύσει.

''Οι αμαθείς θρασείς'' [ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ (ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΛΙΚΑΚΟΣ)]

Στο αρχείο του Λιαντίνη βρήκα μια τέτοια έκθεση, πέντε σελίδων, με ημερομηνία 30-11-1956. Ήταν σε ταχυδρομικό φάκελο με παραλήπτη τον «Δημήτριον Νικολακάκον, μαθητήν Γυμνασίου». Αποστολέας ήταν η «Επιθεώρησις Σχολείων Λακεδαίμονος».