Αναρωτιόμουν πάντα πως είναι μια άγαμη θυγατέρα. Είχα βέβαια μία εικόνα στο μυαλό μου αλλά δεν ταίριαζε πολύ με τα αισθητικά δεδομένα της εποχής μας. Φανταζόμουν κάτι σαν την Βασιλειάδου σε μία ελληνική ταινία που προσπαθεί ανεπιτυχώς, ο δυστυχής αδερφός Αυλωνίτης να την παντρέψει.
Ένας σταθερός εχθρός της συντεταγμένης φιλελεύθερης δημοκρατίας είναι το πελατειακό κράτος. Αυτό δεν εξαντλείται σε προσλήψεις ημετέρων αλλά εκτείνεται σε πράξεις, ιδίως δε, σε παραλείψεις που επηρεάζουν την αποτελεσματικότητα και την αποδοτικότητα της κρατικής μηχανής.
Η κυβέρνηση ψάχνει εναγωνίως να βρει τρόπους για διορισμούς, ενώ ταυτόχρονα καίγεται να μειώσει το χρέος… Σχήμα οξύμωρο; Δε βαριέσαι.
Αυτό το κράτος που ιδρύθηκε το 1830 χωρίς την υπογραφή των Ελλήνων, δεν θεωρήθηκε ποτέ δημιούργημα των πολιτών του. Και γι αυτό, δεν αποτέλεσε παρά μία «εγγυήτρια δύναμη» για ικανοποίηση προσωπικών, φυλετικών ή συντεχνιακών συμφερόντων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ με τον αρχηγό του, είναι μόνο το εξόφθαλμο σύμπτωμα του δημόσιου αμοραλισμού. Εδώ και πολλά χρόνια, ολόκληρο το πολιτικό σύστημα «ντρέπεται» με μεθοδικό τρόπο για όλους τους άλλους εκτός από τον εαυτό του.
Κάθε φορά που η επικαιρότητα μπερδεύει πρόσωπα, αφορισμούς και «προδοσίες», μαζεύω υλικό από αναμνήσεις. Όποιος μεγάλωσε σε χωριό, ελεύθερος και ανεξέλεγκτος δεν περίμενε να βγει το facebook για να μάθει τον κόσμο.
Το ελληνικό Δημόσιο, σύμφωνα με τα επικαιροποιημένα στοιχεία του «Μητρώου Υπηρεσιών και Φορέων της Ελληνικής Διοίκησης», έτους 2016, του υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, διαθέτει 971 φορείς και υπηρεσίες.
Το υπουργείο Παιδείας αποφάσισε – και μάλιστα με φοβερά αντανακλαστικά - να καλύψει τα έξοδα από τις φθορές στο ΑΠΘ, κόστους 40.000 ευρώ, αποδεικνύοντας έτσι, την γενναιοδωρία του, απέναντι στους «ελπιδοφόρους» ένθερμους καταληψίες.
