Θέλουν την ανοσία μας στην... ανοησία τους (Γιώργος Τζεδάκις)

Αρθρογραφία 12 Μαϊου 2021

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΖΕΔΑΚΙ

  • Βρισκόμαστε στις τελευταίες θέσεις σε εμβολιασμούς στην Ευρώπη και η εκπρόσωπος Πελώνη μας λέει ότι ο υπολογισμός «εξαρτάται από το ποιον παρονομαστή χρησιμοποιεί κανείς».
  • Ναι, Αριστοτελία μας και τον πίνακα αν γυρίσουμε ανάποδα θα βρεθούμε στις πρώτες θέσεις.
  • Μα καλά, θέλει και τα λέει;
  • Αυτή δεν είναι ενημέρωση, αλλά σκετς επιθεώρησης!
  • Κι ενώ οι εμβολιασμένοι στη χώρα μας με τουλάχιστον μία δόση είναι 2.500.000, η κυβέρνηση τους μέτρησε… 4.000.000.
  • Υπολογίζουν, λέει κι όσους έχουν κλείσει ραντεβού.
  • Και γιατί δεν μετράνε κι αυτούς που θέλουν να κάνουν το εμβόλιο και περιμένουν;
  • Ας βάλουν κι αυτούς που ξενιτεύτηκαν και εμβολιάζονται στα ξένα.
  • Μη σας πούμε κι αυτούς που δεν θέλουν, διότι μπορεί να αλλάξουν γνώμη.
  • Και να από το πουθενά η πολυπόθητη ανοσία.
  • Όσο για την ανοησία, είναι από την κυβέρνηση.
  • Όπως και να έχει, ανοίγουν τα πάντα κι ας έχουν πεθάνει τις δύο τελευταίες εβδομάδες 1000 συνάνθρωποί μας!
  • Από την άλλη, είναι άξιον απορίας πώς συνέβη η έκρηξη κρουσμάτων το Πάσχα, αφού… άλλαξαν την ώρα της Ανάστασης.
  • Μυστήρια πράγματα…
  • Δεν μας έβαλαν και στην πράσινη λίστα οι Βρετανοί και τρέχει σαν τον Κωνσταντίνου στο «Καλώς ήλθε το δολάριο» ο Θεοχάρης, μήπως και βρει κανένα… ζουμπουρλούδικο τουρίστα και τον μπάσει μέσα.
  • Μεταξύ μας βρε Χάρη, με 80 νεκρούς τη μέρα και τα νοσοκομεία γεμάτα δεν έρχεται τουρίστας, ακόμα κι αν τον πληρώσεις.
  • Εμ, δεν έπαιρνες κι εσύ κάνα διδακτορικό να είσαι αραχτός στο Μαξίμου!
  • Αλήθεια, έχει καταλάβει ο Πατέλης ότι η διευκρινιστική του δήλωση τον εκθέτει περισσότερο;
  • Αν και για να το καταλάβει δεν χρειάζεται διδακτορικό που έχει, αλλά κάτι άλλο που δεν έχει…

www.presspublica.gr

Προβλήθηκε 623 φορές

Αλέκος Παναγούλης: 49 χρόνια από τον χαμό ενός αυθεντικού λαϊκού ήρωα

Ήταν η Πρωτομαγιά του 1976. Δύο χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας και το δράμα της Κύπρου. Οι Έλληνες έβλεπαν με αισιοδοξία το μέλλον, αλλά και με την καχυποψία ότι δεν έχουν εξαφανιστεί οι πιθανότητες μίας επιστροφής των χολερικών και των απομειναριών της χούντας.

Η άδεια Αθήνα και τα άδεια όνειρα των παιδιών μας (Ελένη Καλογεροπούλου)

Την ημέρα της γιορτής του Πάσχα βρέθηκα όπως οι περισσότεροι γύρω από ένα οικογενειακό τραπέζι. Εκεί που μετά τον οβελία, ανάμεσα στα γλυκά που έχουν μείνει και στο τελευταίο τσίπουρο, γίνονται οι πιο σημαντικές συζητήσεις.