Ένας αληθινός ήρωας της ζωής, ο Στέφανος Μαλλιαρός “έφυγε” σε ηλικία 39 ετών σκορπίζοντας θλίψη στην οικογένειά του και στους φίλους του.

Μεγάλωσε στον Άγιο Δημήτριο Αττικής και ζούσε στην Ηλιούπολη.

Εισήχθη στο Τμήμα Πληροφορικής και Τη­λεπικοινωνιών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημί­ου Αθηνών.

Αρκετά νωρίς όμως, εγκατέλειψε το αντικείμενο αυτό για να ασχοληθεί με τις μεγάλες του αγάπες, τη λογοτε­χνία και τη συγγραφή.

Από το 2019 παρακολουθώ­ντας σεμινάρια δημιουργικής γραφής στο Μικρό Πολυτεχνείο αφιερώθηκε στη στιχουργική.

Δείτε την ανάρτηση του αδελφού του Γιάννη Μαλλιάρου:

“Ο Στεφανος, ο αδερφος μου, ένας εκπληκτικός άνθρωπος, μοναδικός από κάθε άποψη, που έκανε τον κόσμο μας καλύτερο, δεν είναι πια κοντά κοντά μας.

Έφυγε εχθές, σε ηλικία 39 ετών, μετά από ανακοπή που υπέστη και από την οποία δεν κατάφερε να επανέλθει.

Πρόλαβε όμως να φωτίσει και να επηρεάσει σημαντικά τις ζωές όλων μας, με το παράδειγμα που έδωσε και με το μεγαλείο της ψυχής του.

Θα συνεχίσει να είναι εδώ μέσα από τις αναμνήσεις μας και μέσα από τα γραπτά που άφησε.

Ο τελευταίος αποχαιρετισμός θα γίνει, στην εκκλησία του Αγίου Βασιλείου στον Άγιο Δημήτριο, σήμερα,  Τρίτη 10 Ιανουαρίου στις 12:00.

Για όποιον το επιθυμεί, αντί στεφάνου τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν θα ενισχύσουν το Κ.Ε.Ε.Π.Ε.Α «ορίζοντες»: www.keepea.gr

Μου φαίνεται σαν να ‘ναι χθες

μα πάνε τόσα χρόνια,

που σαν βιολί το σώμα σου

στα χέρια μου κρατούσα.

Με το ραδιόφωνο σιγάμες στ’ απαλό σκοτάδι,

θα τρόμαζες αν ήξερες

πόσο σε αγαπούσα.

Τίποτα δεν έχει αλλάξει

και τίποτα δεν είναι όπως παλιά,

μένει όμως ακόμα ένα πείσμα

που δεν είναι συνήθεια μοναχά.

Γέλα, γέλα πουλί μου γέλα

γέλα, κι είν’ η ζωή μια τρέλα!”

Στην πρώτη ποιητική συλλογή του Στέφανου Μαλλιαρού “Δεν σηκώνουν άλλο φόβο οι εποχές”, η Λίνα Νικολακοπούλου γράφει στον πρόλογο:

“Ο Στέφανος γράφει σαν να μην έχει χαλάσει οριστικά ο κόσμος γύρω μας.

Ο δικός του πάντως ζεστός και ζωντανός εσωτερικός κόσμος είναι φανερό πως έχει τον πρώτο λόγο, όταν πιάνει το χαρτί και το μολύβι, ή το πληκτρολόγιο και το ποντίκι, την ώρα της επιθυμίας για δημιουργία, για πλεύση στο αχανές των συνειρμών, των προβολών του είναι του, του ζευγαρώματος των ήχων των καταλήξεων των στίχων.

Έχουμε συναντηθεί ζωντανά και ψηφιακά πολλές φορές εδώ και τρία χρόνια, τις Δευτέρες κάθε εβδομάδας, όσο κρατούσαν οι κύκλοι των μαθημάτων – αφορμών για βάθεμα των καταδύσεων, για εξέλιξη του ύφους, για βελτίωση της τεχνικής και ενίσχυση της απαραίτητης πειθαρχίας και αφοσίωσης που απαιτεί η τέχνη της γραφής.

Η ευκολία του στο μέτρο και στον ρυθμό ήταν από την πρώτη στιγμή εμφανής.

Αυτό που με ικανοποιεί με την πάροδο του χρόνου όμως είναι η εξέλιξή του και η συνεχής προσπάθειά του να αποκτήσει προσωπικό ύφος.

Κάτι που είναι το μεγάλο ζητούμενο των ανθρώπων που γράφουν. Σαν να λέμε, το δακτυλικό αποτύπωμα.

Στο πρώτο του αυτό βιβλίο συναντά ο αναγνώστης τα πρωτογενή θέματα που τον απασχολούν καθώς και τις ανταποκρίσεις του πάνω σε ερεθίσματα – θέματα που έδινα στα μαθήματα δημιουργικής γραφής στο Μικρό Πολυτεχνείο.”

www.notia.gr

Προβλήθηκε 548 φορές

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΘΕΑΤΡΟΥ 2024.

Τον Νορβηγό θεατρικό συγγραφέα, Jon Fosse, βραβευμένο με το Νόμπελ Λογοτεχνίας 2023, επέλεξε φέτος το Εκτελεστικό Συμβούλιο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου για τη συγγραφή του μηνύματος.