Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου δημοσίευσε επίσημα τον “Πεχλιβάνη” το 2000 στον δίσκο του “Βραχνός Προφήτης”.
Το πιο γνωστό, το πιο αγαπητό κι ένα από τα πολλά ποιητικά ανατριχιαστικά τραγούδια του, έχει μια ιστορία παράπονου, θυμού και σκέψης.
Γνωρίζουμε πολύ καλά, σαφώς, τον πανικό που επικρατεί στις live εκτελέσεις του και όλα αυτά που θέλει να πει το κομμάτι αυτό, είναι ένα καπνογόνο από μόνα του.
Όταν ο Θανάσης γύρισε από τον στρατό βρήκε τους δικούς του αποσβολωμένους στην τηλεόραση, τόσο που τον καλωσόρισαν με ένα ξερό “γεια” και γύρισαν πάλι τα κεφάλια τους προς το τετράγωνο κουτί.
Ευχήθηκε να κατέβαιναν από το βουνό όλες οι πέτρες και τα αγκάθια από έναν αέρα σαν πεχλιβάνη, να τρύπωναν κάτω απ’ τις πόρτες και να τα σάρωναν όλα.
Όταν για μια και μοναδική φορά στη ζωή του ανέβηκε στον Όλυμπο, είχε μαζί του ένα μπαγλαμαδάκι και βλέποντας το περσινό χιόνι να μην έχει λιώσει ακόμα, έγραψε το τραγούδι που κάνει την μέρα νύχτα τα καλοκαίρια.
