Tag: ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ

«Με μεγάλη μου θλίψη πληροφορήθηκα την αποχώρηση από τη ζωή της σπουδαίας ηθοποιού και φίλης Μαργαρίτας Λαμπρινού η οποία έφυγε στα 97 της, χτυπημένη από τον κορωνοϊό στο νοσοκομείο Σωτηρία εχθές το βράδυ.

Πέθανε πριν λίγες μέρες η ηθοποιός Μαργαρίτα Παπαγεωργίου η οποία έγινε γνωστή από την ταινία του Νίκου Κούνδουρου “ο Δράκος” στην οποία πρωταγωνίστησε μαζί με τον αξέχαστο Ντίνο Ηλιόπουλο.

Ένα από τα γνωστά έργα του Ολλανδού Ζωγράφου Γιοχάνες Βερμέερ, Το Κορίτσι με το Μαργαριταρένιο Σκουλαρίκι, κρύβει από πίσω του μία ιστορία πλατωνικού έρωτα.

«Θα βάλω θηλιά στο λαιμό μου! Αυτό μόνο μου μένει να κάνω». Με αυτά τα δραματικά λόγια η κόρη του μεγάλου μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη, Μαργαρίτα, αποκαλύπτει στην Espresso το άλλο, σκληρό πρόσωπο της πραγματικότητας για όσα συμβαίνουν στην οικογένεια του Θεοδωράκη.

Ο περήφανος, ο ανυπότακτος πατέρας μου, ο ιδεαλιστής, ο συνδικαλιστής που δεν βόλεψε τα παιδάκια του, τα ανιψάκια του ή τα εγγονάκια του, ο μη χρηματισμένος και πάντα γελαστός μα γελασμένος, κυρτώνει τη ράχη.

Ο Θοδωρής ο Αρκούδος και ο Φρίξος ο Σκαντζόχοιρος ενώνουν δύο εκπαιδευτικά προγράμματα για να προστατεύσουν τα μικρά παιδιά και να ενημερώσουν γονείς και εκπαιδευτικούς.

Από την είδηση που μετέδωσε ο Αντένα και αναδημοσίευσε σε μικρό ειδησάριο η Lifo δεν περισσεύει ούτε λέξη, τόσο πολύ που λες πως πρόκειται για παρωδία, για φάρσα, δεν είναι δυνατόν μια περιγραφή να ακολουθεί μέχρι κεραίας τα στερεότυπα του είδους της, αυτό δεν είναι η παρωδία εξάλλου, η εξώθηση ενός είδους στα όριά του, η αναπαραγωγή χωρίς καμία απόκλιση των συμβάσεών του;   Του Θεόφιλου Τραμπούλη Μετά αναζητάς κάπου στο κείμενο ή στο περικείμενο, στο πλαίσιο της είδησης, κάτι που θα ξεκλειδώσει τον παρωδιακό μηχανισμό, εκείνη τη μικρή λεπτομέρεια που θα σου επιτρέψει να αποφασίσεις πως δεν πρόκειται για κυριολεξία αλλά για μια σαρκαστική συγχώνευση κινηματογραφικών σκηνών, μυθιστορηματικών ψυχογραφημάτων και συναισθηματικής ειδησεογραφίας των εορτών. Για μια έστω και άτεχνη κριτική της σκληρής αλαζονείας τάχα της φιλανθρωπίας, για μια υπονόμευση της απάνθρωπης μεγαλοστομίας των ευαίσθητων κυριών.