Ο Γιάννης ο φονιάς, παιδί μιας πατρινιάς
κι ενός μεσολογγίτη
- Συνήθως πίσω από ένα τραγούδι κρύβεται μία ιστορία που μπορεί να είναι συγκινητική, συγκλονιστική, με τρομερό ενδιαφέρον και περιέργεια.
Μία τέτοια περίπτωση είναι η ιστορία για το καταπληκτικό τραγούδι του Χατζιδάκι και του Γκάτσου «Ο Γιάννης ο φονιάς» που ερμηνεύει συγκλονιστικά ο Μανώλης Μητσιάς.
Η πρώτη υποστηρίζει πως σε κάποιο χωριό της Αιτωλοακαρνανίας το 1950, λίγο μετά τον εμφύλιο ένα παιδί ο Γιάννης, 15 χρονών σκότωσε τη μάνα του και τον εραστή της.
Η δεύτερη και πιο πιθανή ιστορία στην πρώτη της εκδοχή την οποία διηγήθηκε ο Γιουργομέγγουλης, φίλος του Λοΐζου, και ο ίδιος αναφέρει ότι αυτά του τα είπε ο Γκάτσος λέει ότι ο Γιάννης ο φονιάς, τελικώς δε σκότωσε κανέναν.
Ο αδελφός του Γιάννη, πατέρας 4 παιδιών που ήταν αρραβωνιασμένος με το Φροσί πήρε την ευθύνη του φονικού πάνω του για να μην μείνει ορφανή η οικογένεια του αδελφού του.
Τώρα, η άλλη ιστορία έρχεται από τον Γιώργο Μητρόπουλο, ο οποίος όταν ήταν φοιτητής της νομικής δούλευε στο καφέ Φλόκας όπου σύχναζε τόσο ο Γκάτσος, ο Χατζιδάκις κι άλλοι άνθρωποι του πνεύματος, ο Μητρόπουλος ήταν υπεύθυνος για το τραπέζι του Γκάτσου και της παρέας του.
Μέσα σε κάποιο διάστημα γνωρίστηκαν και ανέπτυξαν φιλία, ο Γκάτσος ρωτούσε τον Μητρόπουλο για μύθους και ιστορίες του τόπου του και τότε του είπε την ιστορία του Γιάννη με το Φροσί. Η ιστορία λοιπόν διαδραματίστηκε το 1960 στην Αρκαδία, οι χαρακτήρες βέβαια σε αυτή την εκδοχή δεν είχαν τα ονόματα που τους έδωσε ο ποιητής αλλά θα χρησιμοποιηθούν αυτά χάριν ευκολίας.
Ο Γιάννης είχε κλέψει την γυναίκα του από έρωτα, Ο Γιάννης ήταν μουσικός ενώ είχαν 7 παιδιά, 6 αγόρια και ένα κορίτσι, το Φροσί η οποία δούλευε στην Αθήνα ως υπηρέτρια από τα 16 της. Ο Γιάννης μετά από κάποιο γλέντι που είχε πάει να παίξει με τα όργανα του γύρισε σπίτι του και ανακάλυψε πως ο στενότερος φίλος του και βιολιστής στο σχήμα που είχε, διατηρούσε σχέση με τη γυναίκα του.
Μέσα στην οργή του σκότωσε τη γυναίκα του και μάνα της Φρόσως. Το έγκλημα έγινε Αύγουστο και η δίκη έγινε τον Οκτώβρη του ίδιου χρόνου στη Πάτρα. Ο Γιάννης τελικά αθωώνεται με το “εν βρασμώ ψυχής” ενώ η είδηση αυτή στο χωριό έφερε χαρά μιας και ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος καθάρισε από πάνω του την προσβολή.
Όλοι τον υποδέχτηκαν στη σάλα του σπιτιού ενώ ήρθε από την Αθήνα και το Φροσί. Το Φροσί μη μπορώντας να δεχτεί το χαμό της μητέρας της αυτοκτόνησε τα 18 της.
