Tag: Τζόκας

«Βαρίδια γίναμε, αγόρι μου. Φύρα. Φτάσαμε να ντρεπόμαστε γιατί ζούμε ακόμα. Εξάλλου σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν. Εντάξει, το προσπάθησαν... χημικά, κορονοϊούς, μνημόνια... Και είναι και το άλλο. Η σύνταξη!!! Δεν είναι και λίγο. 500 ευρώ. Εντάξει, δούλεψα 40 και κάτι χρόνια, αλλά...

12 Οκτωβρίου 1944. Η Αθήνα απελευθερώνεται από το φασισμό, από τη γερμανική μπότα. Και όμως λίγες μέρες πριν την απελευθέρωση, τον ματωμένο Σεπτέμβρη του 1944, Έλληνες πατριώτες εκτελούνταν μαζικά από τους κατακτητές με τη συμβολή των ντόπιων δοσίλογων - ταγματασφαλιτών, συνεργατών των Γερμανών.

«Φασουλήδες, μακριά, κι εσείς, παλιάτσοι!| Στην αστόχαστη πλέμπα μην πλερώνεις| Σατιριστή, του σκλάβου το χαράτσι». Οι στίχοι αυτοί του Κωστή Παλαμά στριφογύριζαν στο μυαλό μου παρατηρώντας τη αντικομμουνιστική συγχορδία που ακολούθησε των συγκεντρώσεων για τον εορτασμό της εργατικής Πρωτομαγιάς από τα εργατικά συνδικάτα.

«Να θυμάστε, δεν μπορούν να μας ακυρώσουν την άνοιξη». Το μήνυμα του εικαστικού Ντέιβιντ Χόκνεϊ διάβαζε ο Αχιλλέας, καθώς μετέφερε ομορφιές στα μάτια και τη δύναμη της αντίστασης που ξυπνάει από τη λήθη του χειμώνα.

Η απαξίωση της πόλης μας συνεχίζεται. Η λογική της μίζερης εξοικονόμησης οδηγεί στην καθημερινή ταλαιπωρία τους συμπολίτες μας. Είναι προφανές πλέον ότι μέτρο των ενεργειών αυτών δεν είναι ο άνθρωπος

Mόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΘΕΜΕΛΙΟ το νέο µυθιστόρηµα του Σπύρου Τζόκα, Η Κραυγή της Σιωπής. Πρόκειται για ένα ιστορικό µυθιστόρηµα µνήµης

Παρουσιάζεται σε δραματοποιημένη μορφή την Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2019, στις 19.00, στην αίθουσα εκδηλώσεων του δημαρχείου Καισαριανής

Δεν προκάλεσε έκπληξη, για τους γνωρίζοντες τα αυτοδιοικητικά πράγματα, η απόφαση του Σπύρου Τζόκα, να μην είναι εκ νέου υποψήφιος με την Ρένα Δούρου για την Περιφέρεια Αττικής, όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα της ιστοσελίδας Autodioikisi.gr.

Τη φράση αυτή του Έρνεστ Χεμινγουαίη έχω κατά νου όταν σκέφτομαι τη μορφή του Παναγιώτη Λαφαζάνη, ενός ανθρώπου που θα είναι σύμβολο – πρότυπο για τις γενιές των αριστερών. Πραγματικά τον Παναγιώτη μπορείς να τον εξοντώσεις, αλλά δεν μπορείς να τον νικήσεις.

Το άρθρο μου «ΝΗΑΡ ΗΣΤ: Μια ομάδα-μια ιστορία» στόχευε σε κάποιους, ίσως και προφανείς στόχους. Μάλλον δεν έγιναν κατανοητοί. Και είναι ίσως δύσκολο να γίνει από κάποιους που εδώ και χρόνια έχουν πάρει διαζύγιο από τη ζωντανή κοινωνία.Δεν θα ασχοληθώ.