«Όταν αποκλείσεις όλα τα αδύνατα, αυτό που απομένει, όσο απίθανο κι αν φαίνεται, πρέπει να είναι η αλήθεια», Sir Arthur Conan Doyle.
Αρθρογραφία
''Δεν είμαι το λουλούδι της σίκαλης..'' Υπάρχουν μερικά ταξίδια από τα οποία δεν επιστρέφει κανείς ποτέ πραγματικά και αυτό συνέβη σε μένα όταν επισκέφθηκα την Ελλάδα.
Αγαπητέ φίλε καραβελομάχε, Οι άξιοι άνθρωποι δεν έχουν να αποδείξουν τίποτα και σε κανέναν ακριβώς γιατί σέβονται και εκτιμούν τη ζωή και τους ανθρώπους που έχουν δίπλα τους αλλά πάνω απ’ όλα τον ίδιο τους τον εαυτό.
Ως γνωστόν η Ελλάς, ιδιαιτέρως επί "βασιλείας" του Κυριάκου Μητσοτάκη, (υιού και διαδόχου του Κων. Μητσοτάκη, και αδελφού της πάλαι ποτέ κραταιάς Ντόρας Μητσοτάκη και θείου του δημάρχου Αθηναίων Μπακογιάννη, αγνώστων λοιπών στοιχείων, είναι κοινοβουλευτική δημοκρατία.
Αγωνιζόμενοι με συνέπεια και συνέχεια εδώ και μια δεκαετία για τα δίκαια της ελληνορθόδοξης χριστιανικής παιδείας του τόπου μας σκεφτόμαστε ότι πολλοί συμπολίτες μας, ενδεχομένως, να έχουν κουραστεί, παρακολουθώντας όλον αυτόν τον μακροχρόνιο αγώνα για το μάθημα των Θρησκευτικών και τις αντιθέσεις μεταξύ των αντιμαχόμενων μερών.
Εδώ και καιρό έχει ξεκινήσει μια επίθεση λάσπης με λιβελογραφήματα εναντίον του έγκριτου δικηγόρου, και ποιητή με σημαντικό λογοτεχνικό έργο Νίκου Καραβέλου
Προς τον Δήμαρχο και το Δημοτικό Συμβούλιο Ηλιούπολης. Το 2020 συμπληρώθηκαν 75 χρόνια από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και τον Αντιφασιστικό Αγώνα 1940-1945, που στην χώρα μας είχε βασικό εκφραστή του το ΕΑΜ.
Είναι πλέον δεδομένο ότι ότι στην κοινωνία που ζούμε αυτοί που προσπαθούν να κάνουν κάτι καλό...
Φίλε Νίκο, Έλαβα γνώση των σε βάρος σου, μα και σε βάρος του τ. Προέδρου μας του ΔΣΑ Αντώνη Ρουπακιώτη, άκρως συκοφαντικών και προσβλητικών «δημοσιευμάτων».
Πόσες φορές έχεις πιάσει τον εαυτό σου να παρακολουθεί στενά τη ζωή των άλλων; Έχεις αναρωτηθεί άραγε ποτέ γιατί συμβαίνει αυτό ή απλά έχεις εθιστεί σε αυτή την αρρωστημένη κατάσταση και δεν θες να προβληματιστείς, ούτε επιθυμείς να αποτοξινωθείς από αυτή την κακιά συνήθεια;
Όσοι φοβόμαστε την καραντίνα, που μας επιβάλλεται ξανά δεν έχουμε ζήσει την “καραντίνα” του άνεργου. Είναι μία καραντίνα δύσκολη, δυσβάσταχτη, ψυχοφθόρα, καταστροφική, που σε τρώει λίγο – λίγο σαν την αμοιβάδα που απορροφά τον εγκέφαλο.
Νίκο μου, Δεν περίμενες βέβαια τη γραφή μου αυτή, γιατί που να ’ξερες ότι μου έστειλε κοινός μας φίλος κείμενα, ασεβή, που έγραφαν και το όνομα σου.
Μετά από πολύμηνη απουσία επανέρχομαι μ’ένα θέμα που πτυχές του ανέλυσα σε προηγούμενο δημοσίευμα: την ατιμωρησία των ταγματασφαλιτών μετά την Κατοχή,...
Η αήθης επίθεση στον Νίκο Καραβέλο μέσω συγκεκριμένων δημοσιευμάτων επιχειρεί να κρύψει το προφανές: ότι οι επιλογές κάποιων τοπικών αρχών της περιοχής εξυπηρετούν αντικειμενικά τα σχέδια των μεγαλοεπενδυτών του Ελληνικού.
Νέο... χρόνο αγοράζει η κυβέρνηση δίνοντας κι άλλα χρήματα στα κανάλια. Για να παίξουν σποτάκια για την πανδημία, λέει. Ακόμα 2 εκατομμύρια ευρώ. Σύνολο 22 εκατομμύρια
Ποτέ ο Έλληνας ΔΕΝ «Χέσαιτο ει μαχαίσετο». ΟΧΙ! Θα πούμε στον τραμπούκο Ερντογάν, που ονειρεύεται σουλτανάτο του την Μεσόγειο. Και ως σύγχρονος Τρινταχαίμης (αυλικός του Ξέρξη), ας λάβει υπόψη του, τα λόγια του αυλικού, για να του κοπεί η όρεξη για τσαμπουκάδες:
«…Την δεκαετία ’40 -‘50 η χώρα μας βρέθηκε στην δίνη της ξένης κατοχής, της πείνας, της καταστροφής του οικιστικού και φυσικού περιβάλλοντος και κυρίως γνώρισε την φρίκη των ατομικών και των μαζικών δολοφονιών σημαντικού τμήματος του πληθυσμού στις πόλεις, τα χωριά και την ύπαιθρο, από τους Γερμανούς, Ιταλούς και Βούλγαρους κατακτητές και τους έλληνες συνεργάτες τους.
Δε μπορώ να πιστέψω πως η επίθεση που δέχεσαι αποτελεί προϊόν επίγνωσης.
«Εμείς δεν πάμε διακοπές τα Σαββατοκύριακα» είπε, προ ημερών, ο υπουργός Γεραπετρίτης στη Βουλή. Κι ακόμα, γελάνε παραλίες, λαγκάδια και βουνά, που πιο πολύ βλέπουν τον πρωθυπουργό απ’ όσο τον βλέπει η Βουλή…
Με αφορμή κάποια δημοσιεύματα που έπεσαν στην αντίληψή μου σχετικά με τον Νίκο Καραβέλο, αισθάνθηκα την ανάγκη, αλλά και την υποχρέωση να αναφερθώ στον ξεχωριστό άνθρωπο και επιστήμονα, όπως εγώ τον γνώρισα, αλλά και όλο το σύνολο του κοινού μας περίγυρου πιστεύει, εκφράζεται και αναφέρεται γι' αυτόν.